Widokówka
Czas na brzegu szklanki tkwi póki coUsta do pocałunków, usta do słówSłowa pełne treści i dobry tonWieczór lekko wlewa nam się do głów.
Wódka naturalnie przywraca pionSpacer pośród ludzi, nie ma ich tuBo wszystko jakby z dala i przez szybęKwiecień się rozmywa nad chodnikiem.
Żadne zło nie wstrząśnie mną póki coJestem tutaj z tobą poza krzykiemZobacz jak cudownie marniejemyZapętleni w treści bez znaczenia.
Miasto ledwie jawi się spoza mgłyMkniemy w jego światła jak głupie ćmyPrzestrzeń rozstąpiła się i wzdychaStopą nie dotykam już chodnika.
A potem, kiedy wspomnę, jeśli wspomnę cięZawładnie mną ochota zgłębić myśliA potem, kiedy wspomnę, a że wspomnę, wiemTak trudno mi zrozumieć będzie powód, że
Widzę jak owszemWidzę jak owszemTo bez znaczenia iTo nie istotneJak wszystko waży mniejI nie przybliża sięWidzę jak małeNieidealne.Nocne nieboO ile znaczy mniejNieurodzajneNie nawołuje mnieWidzę jak owszemTo nieistotneNieważne, niepiękne, wyblakłe.
To nieistotne z perspektywy absolutu.To nieistotne z perspektywy absolutu.