To Kalokairi (Το Καλοκαίρι)
Το τελευταίο δειλινό,το τελευταίο μου απόγευμα μ’ εσένα,είναι παράξενο, θολό, είναι σαν ψέμα,τι να μου κάνει ό,τι κι αν πιω,τι να μου κάνει ένα φιλί κι ένα τσιγάρο,εγώ εσένα αγκαλιά θέλω να πάρω.
Αυτό το καλοκαίρι θα χαθεί μες στη βροχήκαι τ’ όνειρο που είδες δε θα βγει, εμείς μαζί.
Το τελευταίο δειλινό,το τελευταίο μου απόγευμα μαζί σου,θέλω η θάλασσα να πάρει τη μορφή σου,έφυγες τόσο ξαφνικάκι εγώ θυμήθηκα το πρώτο μας το βράδυ,κι ήρθανε δάκρυα ξανά μες στο σκοτάδι.
Αυτό το καλοκαίρι θα χαθεί μες στη βροχήκαι τ’ όνειρο που είδες δε θα βγει, εμείς μαζί.