Halott Fiú verse
Csendből született, s csenddel teltLegjobb barátom – egy tökéletes koncertÉlni s meghalni oly sok mindenért érdemesHa szívem csupán otthonra lelne
Énekeld, mit nem mondhatsz elFeledd, mit nem játszhatsz elSietve fulladj gyönyörű szemekbeJárj költészetemben, e haldokló zenébenMely senkinek írott szerelmes levelem
Egy jobb világért ne sóhajts sohaAz már készen áll megalkotvaZenémben leírom minden gondolatomAz Éji Kívánságnak mindenem feláldozom
Megszólította a napfogyatkozást, s a szüzetMeghalt a szépségért az Egyetlen a kertbenTeremtett egy királyságot, s a bölcsességet kívántaMégsem sikerült istenné válnia
Egy jobb világért ne sóhajts soha...
"Ha e sorokat olvasod, ne a kézre emlékezz, mely papírra vetetteCsak a versre emlékezz, a költő könnytelen sírásáraMert én adtam az erejét, s ez vált egyetlen erősségemméVigasztaló otthon, édesanya öle, esély a halhatatlanságraAmikor az, hogy szükség van rám olyan izgalommá vált, melyet sosem ismertemAz édes zongora leírja életem"
"Taníts szenvedélyre, mert félek, már elveszettMutass nekem szerelmet, öleld át az elbukottatOly sok mindent akartam még adni azoknak, kik szeretnekSajnálom
Az idő majd választ ad (e keserű búcsú)Nem élek többé azért, hogy szégyenkezzem miattad, vagy magam miatt
És te… azt kívánom, bár semmit sem éreznék irántad”
Egy magányos lélek… egy óceánlélek…
Ölü Oğlanın Şiiri
Sessizlikle doğmuş, sessizlikle dolmuşEn yakın dostum kusursuz bir konserdirUğruna yaşanacak çok şey var, uğruna ölünecek çok şey varKalbimin bir yeri olsaydı keşke
Anlatamadıklarını bir şarkıya dökÇalamadığın varsa unutGüzel gözlerin içinde boğulmaya can atŞiirimde, bu can çekişen müziğimde dolaşKimseye yazılmamış aşk mektubumda
"Keşke dünya daha iyi olsaydı" deyip iç geçirmeDünya zaten bestelenmiş, çalınmış ve söylenmişAklımdan geçenler yazdığım müziktirHer şeyim gecenin gelmesi adına bir dilektir
Tutulmaya yazdım, bakireye yazdım şarkımıCennet bahçesindeki güzellik için verdim canımıBir krallık yarattım, elimi bilgeliğe uzattımAma o dünyanın tanrısı olamadım
Asla iç geçirme...
Eğer bu satırları okuyorsan, bunu yazan elleri değil, yalnızca dizeyi, uğruna gücümü verdiğim ve onu yegane gücüme çevirdiğim şarkı yazanın içinde gözyaşı olmayan ağlayışını hatırla. Huzurlu ev, ana kucağı, istenmenin hiç bilmediğim bir heyecana dönüştüğü ölümsüzlük şansı, hayatımı yazan tatlı piyano.
Gitmesinden korktuğum tutkuyu öğret banaSevgiyi göster, yoksunluğa tutunBeni sevenlere vermiş olduğumdan çok daha fazlasını vermek isterdimÜzgünüm
Zaman anlatacak bu acı vedayıYaşamadığımdan artık ne seni utandıracağım ne kendimi
Ve sen...İçinden geçenleri anlayamasaydım keşke...
Yalnız bir ruh...Okyanus kadar derin bir ruh