Ποιήμα Νεκρού Αγοριού
Γεννηθηκε από την σιωπή, σιωπή γεμάτο.Το τέλειο κονσέρτο, ο καλύτερος μου φίλος.Τόσα πολλά για να ζήσεις, τόσα πολλά για να πεθάνεις΄μακάρι η καρδιά μου να καταστάλαζε.
Τραγούδησε όσα δε μπορείς να πεις,ξέχασε όσα δε μπορείς να παίξεις.Βιάσου να χαθείς μέσα σε όμορφα μάτια.Περιπλανήσου μέσα στην ποιησή μου, αυτήν την ετοιμοθάνατη μουσική-το ερωτικό γράμμα που δεν έγραψα για κανένα.
Ποτέ μην αναστενάζεις για ένα καλύτερο κόσμο,το έχουν ήδη συνθέσει, παίξει και πει.Κάθε μου σκέψη η μουσική που γράφω,τα πάντα μια ευχή της νύχτας.
Έγραψα για την έκλιψη, έγραψα για την παρθένα΄πέθανα για την ομορφιά, αυτήν στον κήπο.Δημιούργησα ένα βασίλιεο, προσπάθησα να φτάσω την σοφία΄απέτυχα να γίνω θεός.
Ποτέ μην αναστενάζεις για ένα καλύτερο κόσμο,το έχουν ήδη συνθέσει, παίξει και πει.Κάθε μου σκέψη η μουσική που γράφω,τα πάντα μια ευχή της νύχτας.
"Αν διαβάζεις αυτά τα λόγια, μη θυμάσαι το χέρι που τα έγραψε΄θυμήσου μόνο τους στίχους, το κλάμα του τραγουδοποιού, αυτό χωρίς δάκρυαγιατί εγώ έδωσα σ'αυτό τη δύναμή του, κι έγινε αυτό η δυναμή μου.Παρηγορητικό σπίτι, τα γόνατα της μαμάς, η ευκαιρία για την αθανασίαόπου το να είσαι θεμιτός πότε έγινε συγκίνηση ποτέ δεν κατάλαβα.Το γλυκό πιάνο είναι όλη μου η ζωή."
"Μάθε μου τι είναι πάθος γιατί φοβάμαι πως έχει εξαφανιστείδείξε μου αγάπη, κράτα τους ξεχασμένους.Είχα τόσα πολλά ακόμη να δώσω σε αυτούς που μ'αγαπούν,συγγνώμη.
Ο χρόνος θα δείξει (αυτό το πικρό αντίο).Δε ζω πλέον για να μη ντροπιάσω ούτε εσένα ούτε εμένα.
Κι εσύ...Μακάρι να μην σε αγαπούσα ακόμη..."
Μια μοναχική ψυχή... Μια ωκεάνια ψυχή...
En död pojkes dikt
Född från tystnad, tystnaden fylld av detEn perfekt konsert, min bästa vänSå mycket att leva för, so mycket att dö för;Om bara mitt hjärta hade ett hem
Sjung vad du inte kan säga,Glöm vad du inte kan spelaSkynda att drunkna i vackra ögonVandra inuti min poesi, denna döende musik- Mitt kärleksbrev till ingen alls
Sucka aldrig för en bättre värld,Den har redan skrivits, spelats och berättatsVarje tanke, musiken jag skriver,Allt är en önskning till natten
Skrev till förmörkelsen, skrev till oskulden;Dog för skönheten, den i trädgårdenSkapade ett kungarike, sökte visheten;Misslyckades bli en gud
Sucka aldrig...
"Om du läser denna rad, kom inte ihåg handen som skrev den;minns blott versen, sångmakarens gråt, den utan tårarför jag har givit denna sin styrka, och det har blivit min enda styrka.Ett tryggt hem, en moders famn, en chans att bli odödligdär att vara önskad blev en glädje jag aldrig kände.Det ljuva pianot skrev ner mitt liv."
"Lär mig passion, för jag fruktar den saknas;Visa mig kärlek, håll om den ensamme.Jag ville ge så mycket mer till dem som älskar mig.Förlåt.
Tiden får utvisa (detta bittra farväl)Jag finns inte mer till för att vanära - än dig, än mig.
Och du... jag önskar att jag inte längre hade känslor för dig..."
En ensam själ... En havssjäl