Περίεργη στεριά ειν' η αγάπη...Εκεί που λέω είναι μακριά,φαίνεται κάτι...Εκεί που φτάνω ως το βυθόκαι λέω "πεθαίνω"Τα δυο σου χέρια εγώ κρατώκαι ανεβαίνω...
Να είχα μια,να είχα δυονα είχα τρεις ζωές εγώΓια σένα μια,για σένα δυογια σένα τρεις φορές να ζω
Παράξενη σιωπή,απόψε βρέχει...Εκεί που λέω πως θα κοπεί,η αγάπη αντέχει...Και πάντα βρίσκει μια ρωγμή,στο πρόσωπό σουΗ αγάπη γίνεται εσύκι εγώ δικός σου...
Љубовта е чудно крајбрежје,Таман да речам далеку е,нешто се наѕира.Кога ќе го достигнам днотоИ велам „Умирам“,Јас ги држам твоите две РацеИ јас повторно се Воздигнувам.
Доколку имав Еден, доколку имав Два,Доколку имав Три Живота да живеам,За Тебе Еден, за Тебе Два,За Тебе Три Живота ќе Живеев.
Необична Тишина, вечерва врне,и баш/таман да речам треба да прекинеме,Љубовта поднесува сѐ (Издржува сѐ)И Секогаш Наоѓа ПатПреку Твојот Лик,Љубовта Станува Ти,А Јас Станувам Твој!