Τα παξιμάδια
Βαρκάρη του Αχέροντασ' έχουν ξεδιαλεγμένονα' χεις μολύβι στη καρδιάστα μάτια νυχτερίδεςκι όσους ρωτούν για συγγενείςνα λες πως δεν τους είδες.
Ήρθα και 'γω 'να πρωινόπου 'χαν τα χόρτα πάχνη—μήτε στη βάρκα ν' ανεβώούτε για να ρωτήσω—στην όχθη μόνο να σταθώκαι να σου τραγουδήσω:
Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιάκι οι πέτρες έχουν γένια,έχεις και συ κακόμοιρεκουπιά σε μαύρα χάλιαπου μόλις πέσουν στο νερόλιώνουν σαν παξιμάδια.