Agrypnia (Αγρύπνια)
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!Δίχως μια στάλα στοργήσ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνειςτην κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκηβροχερή σαν Κυριακήξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζειχιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί
Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σουτους ήχους που φτάνουν από μακριάαγρύπνια, κακόφωνο όργανοπου αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά»
Αγρύπνια, της κόλασης κήτοςείναι το φιλί σου φωτιάΑφήνει μια γεύση από σίδεροΠού 'χουν ξηλώσει καράβια παλιά
Κι ενώ περνά η νύχτα...