Dikie Lebedi (Дикие лебеди)
Я жила, не думая о многом,И печалиться мне было бы смешно.Все, казалось, лето за порогом,Дождь осенний постучал в окно.
А небо осенью серое с просинью.К югу тянутся, за собой маня
Дикие лебеди, дикие лебеди, Словно печаль моя.
Не ждала, и думать не хотела,Что когда-нибудь дождемРазмоет путь.Не беда, что осень пролетела,Просто жаль, что лето не вернуть.
А небо осенью серое с просинью.К югу тянутся, за собой маня
Дикие лебеди, дикие лебеди, Словно любовь моя.
Что ж, грустить теперь, наверно, поздноПо прошедшим дням,Несбывшимся мечтам.Листья, так похожие на звезды,Падают, кружась, к моим ногам.
А небо осенью серое с просинью.К югу тянутся, за собой маня
Дикие лебеди, дикие лебеди, Словно судьба моя.
Laukinės gulbės
Aš gyvenau daug negalvodama,Ir liūdėti man būtų buvę juokinga.Viskas, rodėsi, jau vasara už slenksčio,Rudens lietus beldėsi į langą.
O dangus rudenį pilkai nublukęs.Į pietus driekiasi, traukdamas į save.
Laukinės gulbės, laukinės gulbės,Tarsi mano liūdesys.
Nelaukiau ir galvoti nenorėjau,Kad kada nors lietusNuplaus kelią.Ne bėda, kad atskrido ruduo,Tik gaila, kad vasara negrįš.
O dangus rudenį pilkai nublukęs.Į pietus driekiasi, traukdamas į save.
Laukinės gulbės, laukinės gulbės,Tarsi mano meilė.
Ką gi, liūdėti dabar, žinoma, vėluDėl praėjusių dienų,Neišsipildžiusių svajonių.Lapai, tokie panašūs į žvaigždes,Krenta besisukdami po mano kojom.
O dangus rudenį pilkai nublukęs.Į pietus driekiasi, traukdamas į save.
Laukinės gulbės, laukinės gulbės,Tarsi mano likimas.
Wilde zwanen
Ik leefde zonder te veel na te denken,En het was gek verdrietig te zijn.Het leek alsof de zomer voor mijn deur was,De herfstregen klopte op het raam.
En in de herfst is de hemel grijs en blauw.Het komt tot het zuiden, reikt ons om te volgen.
Wilde zwanen, wilde zwanen,Als mijn verdriet.
Ik wachtte, en ik wilde niet denken,Dat de regen misschien de weg zal wissen.Maakt niet uit dat de zomer voorbij is,Het is alleen jammer dat de zomer niet terugkomen zal.
En in de herfst is de hemel grijs en blauw.Het komt tot het zuiden, roept ons om te volgen.
Wilde zwanen, wilde zwanen,Als mijn verdriet.
Nou, het is te laat om triest te zijn,Over de afgelopen dagen,Onvervulde dromen.De bladeren lijken op sterren,Ze vallen in circles rond mijn benen.
En in de herfst is de hemel grijs en blauw.Het komt tot het zuiden, reikt ons om te volgen.
Wilde zwanen, wilde zwanen,Als mijn verdriet.
Lebede sălbatice
Am trăit fără să mă gândesc la multeȘi mi se părea ridicol sa fiu tristă.Orice-am spune, vara s-a scurs,Ploaia de toamnă bate la geam.
Iar cerul tomnatic, gri cu tentă albăstruie,Se-ntinde, ademenitor, spre sud.
Lebede sălbatice, lebede sălbatice,Sunteți aidoma tristeții mele.
Nu m-am așteptat și n-am vrut să mă gândescCum ploaia, cândva,O să înnămolească drumul.Nu contează că a venit toamna,Păcat doar, că vara nu se-ntoarce.
Iar cerul tomnatic, gri cu tentă albăstruie,Se-ntinde, ademenitor, spre sud.
Lebede sălbatice, lebede sălbatice,Sunteți aidoma tristeții mele.
Acum, desigur, e prea târziu să mă-ntristezPentru zilele trecute,Pentru visurile ne-mplinite.Frunzele sunt asemenea stelelor,Cad, rotindu-se la picioarele mele.
Iar cerul tomnatic, gri cu tentă albăstruie,Se-ntinde, ademenitor, spre sud.
Lebede sălbatice, lebede sălbatice,Sunteți aidoma tristeții mele.