Anladım, sonu yok yalnızlığın.Her gün çoğalacak.Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.
Alışır her insan alışır zamanla,Kırılıp incinmeye.Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,Yeniden ayağa kalkmak.
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...Hadi gelin üstüme korkmuyorum!
Bulutlar yüklü.Ha yağdı ha yağacak üstümüze.Hasret...Yokluğunla ben baş başayız.Nihayet...
لقد فهمت، لاتوجد نهايه للوحدهكل يوم ستزدادهل كانت هكذا دائما؟لا اعرف..كأن البكاء لم يكن يؤثر علينا ونحن صغار
يتعود الانسان مع الوقتعلي الانكسار والانهيارلان المعتاد هو الانكسار والانكسار والوقوف من جديد
وحدتي نصبت لي كمينا من الانتظار علي طرقاتيوالالام وضعت عينها علي ومناوبهانتظر وانتظر وانتظر هيا تعالوا ف انا لا اخاف
السحب محملهوهطلت او ستهطل عليناشوقا..انا وفقدانك اصبحنا وحدنا في النهايه
Разбрах, че няма край самотата.Всеки ден тя става по - голяма.Винаги ли е било така ? Не знам.Сякаш плач на непомилвано дете
Всеки човек свиква, свиква с времето.Да бъде пречупван и нараняван.Защото е естествено, ще се срутва, ще се срутваИ отново ще се изправи на крака.
Самотата ми е устроила засада на пътя ми, чака ме.Болката не отделя очи от мен, като пазач е.Чакам, чакам, чакам...Хайде, нека ме връхлети, аз не се боя !
Облаците са пълни с вода.Всеки момент ще се излеят върху нас.Копнеж...Аз съм насаме с отсъствието ти.Най - накрая...
فهمیدم که تنهایی پایانی ندارههرروز بیشتر و شدیدتر هم میشههمیشه اینطور بوده؟نمیدونممثل اینکه گریه های زمان بچگی ملموس نبودن
هر انسانی بهش عادت میکنه زمان که بگذره عادت میکنهاذیت میشه میشکنهچون این شکست و فرو ریختن یه چیز عادیهو یه بار دیگه روی پاهاش می ایسته
تنهاییم منتظرمه و سر راهم کمین کردهدرد با چشماش منو زیر نظر دارهمنتظرم منتظرم منتظرمیالا بیا از غیر منتظره بودنت نمیترسم
ابرها آماده باریدن هستنمیخوان رو سر من ببارنشوقمن و نبودنت الان چهره به چهره هستیمنهایت
Rájöttem, hogy a magány nem ér véget,Minden nap velem van.Vajon mindig ilyen lesz? Nem tudom...Úgy sírok, mint gyermekkoromban.
Minden ember hozzászokik idővel ahoz,Hogy összetört, és fáj.Végtére is, össze kell omlani ahoz,Hogy újra talpraálljunk.
A magány csapdát állított nekem, és vár.A szenvedések őriznek tekintetükkel.Várok, várok, várok...Gyere, ne félj tőlem!
A felhők összegyűltek,Rám hullatják az esőt.Sóvárgok...Teljesen egyedül vagyok.Végem...
孤独に終わりはないことに気づいたそれは日増しに勢いを増していくだけいつもそうだったかなんて知る由もない子供の頃泣くことは許されなかったように
かつて見慣れた人も時間が経てば徐々に壊れ、傷を増やしていく時に崩れ落ちるのは普通のことだからもう一度立ち上がることも
孤独が、道の先で待ち伏せ、私をとらえる苦悩たちが私に厳しい目線を放つ私は待っている、じっと待っているいつか来るべき時を、恐れるものなど何もない
水を十分に吸い込んだ雲は雨となり、私へと降りしきる憧れ...今は無きあなたの隣に、私は立つ最後は...
Shvatila sam da nema kraja mojoj samociSvakog dana ce je biti sve viseDa li je oduvek ovako bilo? Ne znamKao da me plac nije mogao dotacikad sam bila dete
Navikne se svaki covek,navikne se vremenomDa bude povredjen,slomljenJer je normalno padati padati i ponovo ustati
Moja samoca mi je postavila zasedu na putuI ceka meBol svojim ocima motori na meneCekam,cekam,cekamHajde navalite na meneNe plasim se!
Shvatila sam da nema kraja mojoj samociSvakog dana ce je biti sve viseDa li je oduvek ovako bilo? Ne znamKao da me plac nije mogao dotacikad sam bila dete
Navikne se svaki covek,navikne se vremenomDa bude povredjen,slomljenJer je normalno padati padati i ponovo ustati
Moja samoca mi je postavila zasedu na putuI ceka meBol svojim ocima motori na meneCekam,cekam,cekamHajde navalite na meneNe plasim se!
Oblaci su puni vode,kisa ce pasti na nasCeznjaTvoje odsustvo i ja smo ostali samiNapokon