Tvojot lik jas go sonam kako ikona,nežna, bliska, dalečna.Moja prva platonska,ljubov čista kako solza.Sega koga porasnav,sfativ što si ti.
Dojdov pak, tajno moja,dzvezda praḱam da te povika.Ništo ne e smeneto,šuška molika.Temno e, tajno moja,a vo duša svetat feneri.Sè što imav založivda ti peam pod pendžeri.
Dali si ušte sama,dali taguvaš?Dali isto čuvstvuvaš?Morav da gi dofatamsite visini na svetot,za da sepak otkrijamšto mi značiš ti.
Το προσωπο σου, το ονειρευομαι, σαν εικοναγλυκό, κοντινο, μακρινοη πρωτη μου πλατωνικηαγαπη (ηταν) αγνή σαν ενα δακρυΤωρα που μεγαλωσααντιληφθηκα τι εισαιΗρθα παλι, μυστικη μου αγαπηστελνω ενα αστερι για να σε προσκαλεσειΤιποτα δεν εχει αλλαξει(μоνο) τα φυλλα του πευκου θροιζουνΣκοτεινα ειναι, μυστικη μου αγαπηαλλα στην ψυχη μας φωτιζουν φαναριαΟτι εχω, τα ασφαλιζωγια να ερθω να σου τραγουδησω κατω απο το παραθυρο σουΕισαι ακομα μονηκαι εισαι στεναχωρημενη?Μηπως αισθανεσαι το ιδιο?Επρεπε να ξεπερασωολα τα εμποδια του κοσμουγια να καταλαβω στο τελοςτι σημαινεις για μενα
Tvoj lik sanjam kao ikonu,nežnu, blistavu, večnu.Moja prva platonska ljubavčista kao suza.Sada kada sam odrastaoshvatio sam šta si ti.
Došao sam opet tajno mojašaljem zvezdu da te pozove.Ništa se nije promenilošuška molika.Tamno je,tajno moja,a u duši svetle fenjeri.Sve što imah, založihda ti pevam pod prozorima.Da li si još uvek sama,da li tuguješ,da li osećaš?Moram dotaćisve visine svetada ipak otkrijemšta mi značiš ti.