В дверях эдема ангел нежныйГлавой поникшею сиял,А демон мрачный и мятежныйНад адской бездною летал.
Дух отрицанья, дух сомненьяНа духа чистого взиралИ жар невольный умиленьяВпервые смутно познавал.
«Прости, — он рек, — тебя я видел,И ты недаром мне сиял:Не всё я в небе ненавидел,Не всё я в мире презирал».
O drzwi edenu anioł tkliwyOpuścił głowę swą promienną,A szatan chmurny i burzliwyNad bezdnią piekieł latał ciemną.
I duch przeczący, duch zwątpieniaNa ducha światła patrzał bacznie.Mimowolnego rozczuleniaDoznając pierwszy raz nieznacznie.
Ach, przebacz!" — rzekł on — "jam cię widział —I tyś mi jaśniał niedaremnie:Nie wszystkom w świecie nienawidział,Nie zawsze wzgarda wrzała we mnie".