Alkinoos Ioannidis "H Istoria Tou Kemal (Η Ιστορια Του Κεμαλ)" paroles

H Istoria Tou Kemal (Η Ιστορια Του Κεμαλ)

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλενός νεαρού πρίγκηπα, της ανατολήςαπόγονου του Σεβάχ του θαλασσινούπου πίστεψε πως θ' αλλάξει τον κόσμοαλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχκαι σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπωνΣτης Ανατολής τα μέρη μια φορά κ' έναν καιρόήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερόστη Μοσσούλη, στη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιάπικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιάΚι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλικήαγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά 'κείτον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερήκι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροίΣαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιάξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιάαπ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, κι απ' τη γη στον ουρανόκυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανόΠέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιάκαι τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειάμαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε 'κείνο το πρωίπριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοήΜε δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρίστου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερείπάνε τώρα χέρι-χέρι κι 'ναι γύρω συννεφιάμα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιάΣ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχπου απ' τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέΚαληνύχτα...

L'historie de Kemal

Écoutez l’histoire de Kémal,Un jeune prince d’Anatolie,descendant de Sinbad le Marinqui pensait qu'on pouvait changer le monde.Mais bien amères sont les volontés d’AllahEt plus ténébreuses encore sont les âmes des hommes.

Dans les contrées d’Anatolie, au temps jadis, advint un jouroù les bourses furent vides et où l’eau devint saumâtre.A Mossoul et à Bassora, et dans la vieille palmeraie,Les fils du désert se mirent à pleurer, emplis d’amertume.

Un jeune homme d’ascendance royalefut attiré en ces lieux par les gémissements qu’il y entendait.Les bédouins le regardèrent, les yeux pleins de tristesse.Alors, sur Allah, il leur promit que les temps allaient changer.

Quand les seigneurs entendirent parler de la témérité de ce jeune hommeIls se mirent en route, portant dents de loup et peaux de lion.Du Tigre à l’Euphrate, sur terre et jusque dans le cielIls pourchassèrent le traître afin de le capturer vivant.

Telles des chiens enragés, des hordes fondirent sur luiEt le traînèrent chez le Calife pour qu’il lui mette la corde au cou.Miel et lait noirs, ce fut tout ce qu’il but ce matin-làAvant de rendre son dernier soupir sur la potence.

Avec deux vieux chameaux et un cheval rouge,Le prophète l’attendait à la porte du paradis.Main dans la main, ils se mirent en route, parmi les nuagesEt l’étoile de Damas leur tenait compagnie.

Au bout d’un mois, d’un an, les voici devant AllahQui, du haut de son trône, s’adressa à l’insensé Sinbad :« Mon vaillant épervier, les temps ne changent pasEt le monde poursuit sans fin son chemin à travers le feu et les couteaux ».

Bonne nuit, Kémal. Ce monde ne changera jamais.Bonne nuit…