Ο Ποιητής και το Εκκρεμές
[Μέρος 1: Τα λευκά εδάφη της Εμπάθικα]
Το τέλος.
Ο τραγουδοποιός είναι νεκρός.Η λεπίδα έπεσε πάνω του.Τον πήρε στα λευκά εδάφη της Εμπάθικα,της αθωότητας...Εμπάθικα...Αθωότητα...
[Μέρος 2: Σπίτι]
Ο ονειροπόλος και το κρασί,Ποιητής χωρίς ομοιοκαταληξία,Μια χήρα συγγραφέας ξεσκίζεται από τις αλυσίδες της Κολάσης.
Ένας τελευταίος τέλειος στίχος...Είναι ακόμα το ίδιο παλιό τραγούδι.Ω! Χριστέ μου, πόσο μισώ αυτό που έχω γίνει
Πάρε με σπιτι!
Ξέφυγε, τρέξε μακριά, πέτα μακριά...Οδηγησέ με έξω από του ονειρευτή το καταφύγιο.Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο.Συγχωρεσέμε που έχω δύο πρόσωπα.Ένα για τον κόσμο,ένα για το Θεό, προστατεψέ με!Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο.
Το σπίτι μου ήταν εκεί και έπειτα, εκείνα τα λιβάδια του παραδείσου,μέρες γεμάτες περιπέτεια,κάθε μία με ένα χαμογελαστό πρόσωπο.
Σε παρακαλώ, όχι άλλα λόγια,σκέψεις από ένα κομμένο κεφάλι.Όχι πια άλλους επαίνους,Πες μου μια φορά ότι η καρδιά μου πράττει σωστά.
Πάρε με σπίτι!
Ξέφυγε, τρέξε μακριά, πέτα μακριά...Οδηγησέ με έξω από του ονειρευτή το καταφύγιο.Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο.Συγχωρεσέμε που έχω δύο πρόσωπα.Ένα για τον κόσμο,ένα για το Θεό, σώσε με!Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο.
[Μέρος 3: Ο ειρηνικός]
Το τοπίο λάμπει με τυρκουάζ καταράχτες,με βαθιά ομορφιάπαντα ελεύθερη.
Η πτυχή μου βαθιά στο μπλε,κάτω από τον πόνο,βαθιά μες τη βροχή.Φιλί για καληνύχτα για ένα παιδί στο χρόνο,λεπίδα που ταλαντεύεται το νανούρισμα μου.
Στην όχθη καθήσαμε και ελπίζαμε,κάτω από το ίδιο χλωμό φεγγάριτου οποίου το καθοδηγηστικο φως εσένα,επέλεξε εσάς όλους.
''Φοβάμαι, φοβάμαι τόσο.Βιάστηκα ξανά, και ξανά, και ξανά...Ξέρω ότι θα πεθάνω μόνος,αλλά αγάπησα.
Έζησες αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να ακούς τους ηχους των όπλων,αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να βρεις τον εαυτό σου να ουρλιάζει καθε βράδυ,Έζησες αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να δεις τους φίλους σου να σε προδώνουν.
Είχα χρόνια δεμένος σε αυτον τον βωμόΤώρα έχω μόνο 3 λεπτά και μετράω.Απλά εύχομαι η παλίρροια να προλάβει να με σκεπάσει πρώτη και να μου δώσει τον θάνατο που πάντα λαχταρούσα''.
[Μέρος 4: Σκοτεινό παιχνίδι πάθους]
Ο 2ος ληστής δεξιά απότον ΧριστόΤιμωριμένος για παιδοκτονίαΟ κόσμος θα χαρεί σήμεραΚαθως τα κοράκια θα γιορτάζουν στο σάπιο σώμα του ποιητή
Ο καθένας πρέπει να θάβει μόνος τουΌχι πακέτο για να θάψεις την καρδιά της πέτραςΤωρα αυτος είναι σπίτι στην Κόλαση που τον εξυπηρετεί καλάΣκοτώθηκε από την καμπάνα, χτυπάει πένθιμα για τον αποχαιρετισμό του
Το πρωί ξημέρωσε πάνω στον βωμό τουΠαραμένει για το σκοτεινό παιχνίδι πάθουςΕκτελείται από τους φιλους του χωρις ντροπήΦτύνουν στον τάφο του καθώς ήρθαν
Ξέφυγε, τρέξε μακριά, πέτα μακριά...Οδηγησέ με έξω από του ονειρευτή το καταφύγιο.Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο.Συγχωρεσέμε που έχω δύο πρόσωπα.Ένα για τον κόσμο,ένα για το Θεό, προστατεψέ με!Δεν μπορω να κλάψω, γιατι ο ώμος μου κραυγάζει περισσότερο,Δεν μπορω να πεθάνω,εγώ, μία πόρνη για τον ψυχρό αυτό κόσμο
''Σήμερα κατά το έτος του Άρχοντα μας, 2005Ο Τουόμας καλειται από την έγνοια του κόσμουΑυτός σταματάει να κλαίει στο τέλος κάθε όμορφης μέραςΗ μουσικη που έγραψε είχε τόσο καιρο χωρίς σιωπήΑυτός βρέθηκε γυμνός και νεκρόςΜε ένα χαμόγελο στο προσωπό του, ένα στυλό και 1000 σελίδες διεγραμμένου κειμένου''
Προστατεψέ με!
[Μέρος 5: Μητέρα & Πατέρα]
Μείνε ακλόνητος γιε μουΕίσαι σπίτιΩ! πότε έγινες τόσο κρύος;Η λεπίδα θα συνεχίσει να κατεβαίνειΤο μόνο που χρειάζεσε είναι να νιώσεις την αγάπη μου
Ψάχνεις την ομορφιά, βρίσκεις το στήριγμα σουΠροσπαθείς να τους προστατέψεις όλους, δεν αιμορραγείς πιαΈχεις τόσους ωκεανούς μέσα σουΣτο τέλος, πάντα θα σε αγαπώ
Η αρχή.
Pesnik i klatno
[Deo 1: Bele zemlje saosecanja]
Kraj.
Pesnik je mrtav.Secivo je palo na njegaOdvodi ga do bele zemlje saosecanja, nevinostiSaosecanje...Nevinosti...
[Deo 2: Kuca]
Sanjar i vino,pesnik bez rime,Pisac udovac rastrgnut lancima pakla.
Jedan savrsen stig...I dalja ista stara pesma.Hriste kako mrzim ono sto sam postao!
Odvedi me kuci!
Bezi, trci, odleti...Vodi me pogresnim putem do skrovista sanjara.Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.Oprosti mi,Ali ja imam dva lica,Jedno za svet,Jedno za Boga,Spasi me!Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.
Moj dom je bio tamo i tada, one livade raja,Dani puni avantura,Svaki od njih se smesio.
Molim te nema vise reci,Misli iz odrubljene glave.Nema vise pohvala,Reci mi jednom da moje srce ide ispravno.
OdvedI me kuci!
Bezi, trci, odleti...Vodi me pogresnim putem do skrovista sanjara.Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.Oprosti mi,Ali ja imam dva lica,Jedno za svet,Jedno za Boga,Spasi me!Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.
[Deo 3: Pacifik]
Osvetli moj vidik sa tirkiznim vodopadom,sa podvodnom lepotomvecnom slobodom.
Ususkaj me pod plavetnilom,dalje od bola,dalje od kise.Ponocni poljubac za dete u vremenu,njisuca ostrica moja uspavanka.
Na obali smo sedeli i nadali se,ispod istog bledog mesecacije svetlo iizabrati tebe,izabrati vas sve.
"Bojim se, tako sam uplasen.silovan sam, ponovo i ponovo i ponovo...Znam da cu umreti sam,ali voljan sam.
Zivis dovoljno dugo da cujes zvuke pistolja,dovoljno dugo da nadjes sebe kako vristis svake noci,dovoljno dugo da gledas kako te prijatelji izdaju.
Godinama sam bio vezan za ovaj oltar.sad imam samo tri minuta i odbrojavanje.Samo zelim da me talas uhvati prvog i da mi,smrt za kojom sam oduvek ceznuo."
[Deo 4: Tamna stranstvena predstava]
Drugi razbojnik sa desne strane hristaIzrezana napola-cedomorstvoSvet ce se izveseliti danas,Dok se vrane hrane trulim pesnikom.
Svako mora zakopati svoje,Nema mesta da se zakopa kameno srceSada je kuci, u paklu, sluzi ga dobroUbijen zvukom zvona, moleci se za njegov oprostaj.
Jutro se dize iznad njegovog oltara,Ostaci tamne stranstvene predstaveKoju su odglumili njegovi prijatelji bez srama,Pljujuci na njegov grob od kako su dosli.
Bezi, trci, odleti...Vodi me pogresnim putem do skrovista sanjara.Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.Oprosti mi,Ali ja imam dva lica,Jedno za svet,Jedno za Boga,Spasi me!Ne mogu plakati jer rame place vise,Ne mogu umreti, ja, kurva za hladan svet.
"Danas, u godini naseg Gospodara 2005.Tomasa su pozvale brige sveta.Prestao je plakati na kraju svakog prelepog danaMuzika koju je pisao je dugo bila bez tisine.Nadjen je go. I mrtav. Sa osmehom na licu, olovkom i 1000 stranica obrisanog teksta"
Spasi me
[Deo 5: Majka i otac]
Budi miran, sine,Kod kuce si.Oh kada si postao tako hladan?Ostrice ce nastaviti spustanjeSve sto ti treba je da osetis moju ljubav.
Trazi lepotu. nadji svoju obaluPokusaj ih sacuvati sve, ne krvari viseTi imas okeane u sebiNa kraju, uvek cu te voleti...
Pocetak.