Život se rasut,k'o rastrgane perle.Ludo kotrlja,tko zna kuda srlja.
Želim da potrčim,i pokupim zrna.Al' često sam sama,i plašljiva k'o srna.
Bezglavo jurec'k'o izgubljeno dijete,sigurnost da zagrli,tko zna kuda hrli.
Želim poput perla,nanizati dane,al' kako, kad sam sama,i drhtim kao lane.
Čujem da me zovetvoj glas iz daljine.Šuma straha nestaje,ja sam kraljica divljine.
U zagrljaj tvog oka,kotrljaju se perle.Tu bezbrizno snivam,tu bezbrizno snivam.
Życie się rozsypało,niczym rozerwane perły.Szaleńczo się turla,kto wie, dokąd gna.
Pragnę pobiec,i pozbierać ziarna.Lecz często jestem sama,i płochliwa jak sarna.
Pędząc bezmyślniejak zagubione dziecko,by pewność przytuliła,kto wie dokąd tak spieszę.
Pragnę niby perły,ponawlekać dni,ale jak, gdy jestem sama,i drżę niczym łania.
Słyszę, że z oddaliwoła mnie twój głos.Las strachu znika,jestem królową dzikości.
W objęcia twych oczuturlają się perły.Tutaj beztrosko śnię,tu beztrosko śnię.