Kollimeno | Κολλημένο
Χάνομαιόλα μου φαίνονται μακριά σου ξένακάτω στο πάτωμα μόνο ποτάκαι τσιγάρα αναμμέναΧάνομαιδεν τον αισθάνομαι ποια τον ευατό μουνα τρελαθώ για σένανεήτανε γραφτό μου
Άδειο το διπλό μου στρώμακρύο το δωμάτιοη ζωή σε μαύρο χρώμακαι ότι κάνω μάταιοπως να σηκωθεί το σώμαόταν είναι το μυαλόΚολλημένο, πάντα κολλημένοαπο την φυγή σου διαλειμένοόσο με έχεις παραμελημένοτόσο γίνεσαι μεγάλο μου αποθημένοΚολλημένο, πάντα κολλημένοκαι απο την φυγή σου διαλειμένοόλοι λένε πως θα μου περάσειόμως ούτε μια στιγμή δεν σ’έχω ξεπεράσει
Χάνομαιλείπεις και πιάνομαι στα δικά σου δίχτυαότι κι αν έκανα, έπαιζα κι έχανααυτή είναι η αλήθειαμέσα στα χέρια σου πάρε με βάλε μεμεσα στην αγκαλιά σουθέλω να βρω ξανά μια θέση στην καρδιά σου
Άδειο το διπλό μου στρώμακρύο το δωμάτιοη ζωή σε μαύρο χρώμακαι ότι κάνω μάταιοπως να σηκωθεί το σώμαόταν είναι το μυαλόΚολλημένο, πάντα κολλημένοαπο την φυγή σου διαλειμένοόσο με έχεις παραμελημένοτόσο γίνεσαι μεγάλο μου αποθημένοΚολλημένο, πάντα κολλημένοκαι απο την φυγή σου διαλειμένοόλοι λένε πως θα μου περάσειόμως ούτε μια στιγμή δεν σ’έχω ξεπεράσει