Razbio bih noćas ovu tamburu,iz nje samo tužni zvuci izviru.
Za drugog ćeš obuć' bijeli veo ti,i pred oltar otići.
Seljačke sam krvi, ponosim se tim,a ti ako hoćeš, samo idi s’ nim.
Hoćeš li mu draga priznat' ikada,kom si prvo rekla da?
Hej sirota moja, neznaš ti još sve,ljubit ćeš mu usne, a mislit’ na mene.
Vratit će te srce našoj mladosti,kada smo se moja dušo voljeli.
Uveni nevene, uveni za mene,Bože, kaži meni, da to nije istina.
Rozbiłbym dziś tę tamburę,z niej płyną tylko smutne dźwięki.
Dla innego założysz dziś biały welon,i pójdziesz przed ołtarz.
Chłopska we mnie krew i chlubię się tym,a ty jeśli chcesz, idź sobie z nim.
Czy kiedyś miła przyznasz mu się,komu najpierw powiedziałaś „tak”?
Hej, niebogo moja, nie wiesz jeszcze,że będziesz mu całować usta, a myśleć o mnie.
Przywróci cię twe serce naszej młodości,kiedyśmy się skarbie kochali.
Zwiędłe nagietki, zwiędłe dla mnie,Boże, powiedz mi, że to nieprawda.