What hurts the most
I can take the rain on the roof of this empty houseThat don’t bother meI can take a few tears now and then and just let them outI’m not afraid to cry every once in a whileEven though going on with you gone still upsets meThere are days every now and again I pretend I’m okBut that’s not what gets me
What hurts the mostWas being so closeAnd having so much to sayAnd watching you walk awayAnd never knowingWhat could have beenAnd not seeing that loving youIs what I was tryin’ to do
It’s hard to deal with the pain of losing you everywhere I goBut I’m doin’ ItIt’s hard to force that smile when I see our old friends and I’m aloneStill HarderGetting up, getting dressed, livin’ with this regretBut I know if I could do it overI would trade give away all the words that I saved in my heartThat I left unspoken
What hurts the mostIs being so closeAnd having so much to sayAnd watching you walk awayAnd never knowingWhat could have beenAnd not seeing that loving youIs what I was trying to do
What hurts the mostIs being so closeAnd having so much to sayAnd watching you walk awayAnd never knowingWhat could have beenAnd not seeing that loving youIs what I was trying to do
Not seeing that loving youThat’s what I was trying to do
Αυτό που πονά περισσότερο
Αντέχω να ακούω τη βροχή στη στέγη αυτού του άδειου σπιτιούΑυτό δεν με ενοχλείΑντέχω μερικά δάκρυα που και που και απλά τα αφήνω να τρέξουνΔεν φοβάμαι να κλαίω μια στο τόσοΑκόμα και αν το να συνεχίσω χωρίς εσένα με αναστατώνει μέχρι τώραΥπάρχουν κάθε τόσο μέρες που προσποιούμαι ότι είμαι οκΑλλά αυτό δεν με ενοχλεί
Αυτό που πονά περισσότεροΕίναι το ότι ήμουν τόσο κοντάΚαι είχα τόσα να πωΚαι σε είδα να φεύγειςΚαι δεν έμαθα ποτέΤι θα μπορούσε να γίνειΚαι το να μην βλέπω πως σε αγαπώΕίναι αυτό που προσπαθούσα να κάνω
Είναι δύσκολο να αντιμετωπίζω τον πόνο του ότι σε έχασα όπου πάωΑλλά το κάνωΕίναι δύσκολο να πιέζω το χαμόγελο όταν βλέπω φίλους μας και είμαι μόνοςΑκόμα πιο δύσκολο....Να σηκώνομαι, να ντύνομαι, να ζω με το να μετανιώνωΑλλά ξέρω πως αν μπορούσα να το κάνω από την αρχήΘα εξωτερίκευα όλα τα λόγια που φύλαξα στην καρδιά μου,Που τα άφησα ανείπωτα
Αυτό που πονά περισσότεροΕίναι το ότι ήμουν τόσο κοντάΚαι είχα τόσα να πωΚαι σε είδα να φεύγειςΚαι δεν έμαθα ποτέΤι θα μπορούσε να γίνειΚαι το να μην βλέπω πως σε αγαπώΕίναι αυτό που προσπαθούσα να κάνω
Αυτό που πονά περισσότεροΕίναι το ότι ήμουν τόσο κοντάΚαι είχα τόσα να πωΚαι σε είδα να φεύγειςΚαι δεν έμαθα ποτέΤι θα μπορούσε να γίνειΚαι το να μην βλέπω πως σε αγαπώΕίναι αυτό που προσπαθούσα να κάνω
Το να μην βλέπω πως σε αγαπώΕίναι αυτό που προσπαθούσα να κάνω
Mikä sattuu eniten
Siedän sateen tämän tyhjän talon katollaSe ei häiritse minuaKestän muutaman kyyneleen silloin tällöin ja päästän ne virtamaanEn pelkää itkeä ajoittainVaikka jatkaminen ilman sinua silti saa minut tolaltaniSilloin tällöin on päiviä, jolloin teeskentelen olevani okMutta se ei ole se mikä vaivaa minua
Mikä sattuu enitenOn olla niin lähelläJa että oli niin paljon sanottavaaJa katsoa sinun kävelevän poispäinJa etten koskaan tiennytMitä olisi voinut ollaJa etten voinut tajuta sinun rakastamisesiolevan ainoa, mitä yritin tehdä
On vaikea käsitellä lähtösi tuottamaa kipua joka paikassa mihin menenMutta teen niinOn vaikeaa pakottaa hymyä nähdessäni vanhoja ystäviämme jaMinä olen yksinVielä vaikeampaaNousta ylös, pukea vaatteet, elää tämän katumuksen kanssaMutta tiedän, jos voisin tehdä sen uudelleenVaihtaisin, antaisin pois kaikki sanat, jotka säilytin sydämessäniJotka jätin sanomatta
Mikä sattuu enitenOn olla niin lähelläJa että oli niin paljon sanottavaaJa katsoa sinun kävelevän poispäinJa etten koskaan tiennytMitä olisi voinut ollaJa etten voinut tajuta sinun rakastamisesiolevan ainoa, mitä yritin tehdä
Mikä sattuu enitenOn olla niin lähelläJa että oli niin paljon sanottavaaJa katsoa sinun kävelevän poispäinJa etten koskaan tienntMitä olisi voinut ollaJa etten voinut tajuta sinun rakastamisesiolevan ainoa, mitä yritin tehdä
Etten voinut tajuta sinun rakastamisesiolevan ainoa, mitä yritin tehdä
Šta boli najviše
Mogu da podnesem kišu na krovu ove prazne kućeTo mi ne smetaMogu da podnesem i samo pustim par suza ponekadNe plašim se da ponekad zaplačemMada da nastavim bez tebe me i dalje uznemiravaIma dana s vremena na vreme pretvaram se da sam dobroAli to nije ono što me boli
Šta boli najvišeJe to što sam bio tako blizuI imao tako puno da kažema gledao te da odlaziši nikad saznaošta je moglo bitii što nisam video da voleti teje ono što sam pokušavao
Teško je gde god da odem izboriti se sa bolom što sam te izgubioAli činim toTeško je izmamiti taj osmeh kada vidim naše stare prijateljeA ja sam samJoš je težeUstajati,oblačiti se, živeti sa ovim kajanjemAli znam da kad bih mogao sve ponovoPromenio bih rekao sve reči koje sam sačuvao u srcuKoje nisam izgovorio
Šta boli najvišeJe to što sam bio tako blizuI imao tako puno da kažema gledao te da odlaziši nikad saznaošta je moglo bitii što nisam video da voleti teje ono što sam pokušavao
Šta boli najvišeJe to što sam bio tako blizuI imao tako puno da kažemA gledao te da odlazišI nikad saznaošta je moglo bitii što nisam video da voleti teje ono što sam pokušavao
Što nisam video da voleti teJe ono što sam pokušavao