Að Vori
Þórunn Auðna, þá hún fæddistþungt var yfir ÍsafoldEymd sem allt um lá og læddistloftið sverti, vötn og mold
Myrkur að vori á MelrakkasléttuMeybarn var borið í óþökk og nauðFátæk og horuð hún fæddist, með réttuFyrst voru sporin öll hamingjusnauð
Þakkir fær sá er Þórunni sendiþakkir af eininguÉg veit ekki hvar hún bernskunni brenndibarnið með meiningu
Þórunn Auðna, þá hún fæddistþeyr blés yfir dal og túnVarla neina vá hún hræddistvarin undir galdrarún
Þakkir fær sá er Þórunni sendiþakkir af einingu góðarÉg veit ekki hvar hún bernskunni brenndibarnið með meiningu þjóðar
Fyrst varð hún móðurlaus, föðurlaus siðanFjöllin og gróðurinn tóku að sérljóshærða flóðið með lokkinn svo friðanlæst hennar blóðbönd í örlagakver
Ég veit ekki hvar hún æskunni eyddieða hvar hófst hennar ferðNé hvað það var sem götuna greiddigaf henni bogann og sverð
Þórunn Auðna, þá hún fæddistþa blés von um ÍslandsströndNeistinn fyrir norðan glæddistnytsamleg sú hjálparhönd
Þórunn Auðna, þá hún fæddist,þustu vár um lönd.Vígaklæðum vösk hún klæddist,vættir treystu bönd.
Bjargvættur okkar enn barnung að aldri,borin á Melrakkasléttu.Vorið sem Þórunn er valin, af Baldri,verndari Íslands með réttu.