Βαθιά πληγή, παλιά πληγήμονάκριβη, δική μου.Την ξεριζώνω απ' την καρδιά,φυτρώνει στην αυλή μου.
Ανθίζει καταχείμωνοπου οι φωνές κοπάζουν,Έχει τη φυλλωσιά πυκνήκαι νύχια που χαράζουν.
Αγαπημένα πρόσωπα,αγαπημένα μάτια.Έρχονται σαν τα κύματακι αφήνουν κατακάθια.
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου,πίνει απ' τα δάκρυά μου.Έρχεται στις παρέες μουκαι κλέβει τη μιλιά μου.
Βαθιά πληγή, παλιά πληγήπες μου τί να κοιτάξω.Να μπω σε κόσμο σκοτεινόή πάλι ν' αγκαλιάσω;
Tiefe Wunde, alte Wunde,(Du) teure, (Du) meine.Ich reisse sie aus meinem Herzen,sie wächst auf meinem Hof.
Sie blüht im tiefsten Winter,wenn die Stimmen verstummen.Sie hat dicht gewachsene Blätterund Krallen, die scharf kratzen.
Geliebte Personen,geliebte Augenkommen wie die Wellenund hinterlassen Bodensätze.
Mein Lachen verwelkt,es trinkt aus meinen Tränen,es kommt zu meinen Freundenund klaut mir meine Sprache.
Tiefe Wunde, alte Wunde,sag' mir, nach was ich sehen soll.Soll ich in eine dunkle Welt eintretenoder wieder umarmen?