Palia pliyi (Παλιά πληγή)
Βαθιά πληγή, παλιά πληγήμονάκριβη, δική μου.Την ξεριζώνω απ' την καρδιά,φυτρώνει στην αυλή μου.
Ανθίζει καταχείμωνοπου οι φωνές κοπάζουν,Έχει τη φυλλωσιά πυκνήκαι νύχια που χαράζουν.
Αγαπημένα πρόσωπα,αγαπημένα μάτια.Έρχονται σαν τα κύματακι αφήνουν κατακάθια.
Μαραίνεται απ' το γέλιο μου,πίνει απ' τα δάκρυά μου.Έρχεται στις παρέες μουκαι κλέβει τη μιλιά μου.
Βαθιά πληγή, παλιά πληγήπες μου τί να κοιτάξω.Να μπω σε κόσμο σκοτεινόή πάλι ν' αγκαλιάσω;