Otan xarazei (Όταν χαράζει)
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμόςβγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετάψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμοςη χαραυγή θα σε ξεκάνει.Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμόςστις εκβολές του θα προσφέρειόσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκανκι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαραυπάρχει τόπος και για σένα.Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.