Ο Τρυγητής
Τα κάλλη σου βατόμουρακι είπα να σου τα κόψω.Αγκάθια μ’ αγκυλώσανεμα ό,τι είναι θα τελειώσω.Εμένα κι αν μου τ’ αρνηθείςκι ώσπου να καμαρώσειςθα’ ρθει ο άγριος τρυγητήςκι ό,τι έχεις θα του δώσεις.Γι’ αυτό λοιπόν τα κάλλη σουσε μένα να τα δώσεις.
Παράβλεψε τα λάθη μουκαι τα ελαττώματά μου,κοίτα πώς τρέμει η ανάσα μουκαι τ’ ακροδάχτυλά μου.Στο φως που τρέχει γρήγοραν’ ανέβεις γητευτή μουκι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ,θα’ ναι η αμοιβή μου.Στο φως ν’ ανέβεις και να ρθεις,αυτή’ ναι η γιορτή μου.
Θέλω να πω στους βάρβαρουςκαι στους ειδωλολάτρεςπως έχω βάρος και θεόκαι γι’ αυτονών τις πλάτες.Θεό που κάθεται στη γη,ξέρω τη γειτονιά του,που `χει την αυταρέσκειακαι δε θωρεί μπροστά του.Μα σαν θα `ρθει ο τρυγητής,θα βρει τη γιατρειά του.Θα `ρθει ο άγριος τρυγητής,να βρει τη γιατρειά του