Dipsas, tou stihou to pouli | Διψάς, του στίχου το πουλί
Διψάς, του στίχου το πουλί,της ξενιτιάς τ' αγέριμα ο κόσμος έχει ξενιτιέςκι ο κόσμος δεν τις ξέρει
Μην πεις: Δεν καταδέχομαι!,μην πεις: Κι αχ, πώς να κάμω;Πιάσε το στίχο σου σκυφτός,σαν το ψωμί από χάμω