Tou ponou
Πόνος που δεν ακούστηκεδεν τράνταξε από κλάμαβουβά πικραίνει τη ζωήκαι θέλει να τη σβήσειόσο δε σπάει ο λυγμόςνα τον παρηγορήσει.
Του πόνου το θολό γυαλίστο δάκρυ καθαρίζειόπως το στόμα το πικρόμε το κρασί γλυκίζει.
Είναι θνητή κάθε στιγμήστου χρόνου την ανέμητελειώνει η μέρα η φωτεινήμα ούτε κι η νύχτα μένει.
Γεννιέται ο ήλιος την αυγήτο βράδυ χαιρετάει.Ένας γλεντά τον ερχομόκι άλλος μοιρολογάει.