Πόνος που δεν ακούστηκε
δεν τράνταξε από κλάμα
βουβά πικραίνει τη ζωή
και θέλει να τη σβήσει
όσο δε σπάει ο λυγμός
να τον παρηγορήσει.
Του πόνου το θολό γυαλί
στο δάκρυ καθαρίζει
όπως το στόμα το πικρό
με το κρασί γλυκίζει.
Είναι θνητή κάθε στιγμή
στου χρόνου την ανέμη
τελειώνει η μέρα η φωτεινή
μα ούτε κι η νύχτα μένει.
Γεννιέται ο ήλιος την αυγή
το βράδυ χαιρετάει.
Ένας γλεντά τον ερχομό
κι άλλος μοιρολογάει.