to limani
Δε γνωρίζω νησιάούτε λύνω πανιάγια ταξίδια δε βγάζω μιλιά.
Ένα σπίτι ο κόσμοςδύο δωμάτια παλιάλογική μου που μπάζεις νερά.
Το λιμάνι είναι ξένο και το σπίτι που μένωνοικιασμένο για χρόνια κι εγώ νόμιζα αιώνια.Σαν καράβι θα αφήσω λίγα απόνερα πίσωγια την άβυσσο βόλτα απ' την πίσω την πόρτα.
Ταξιδιώτες ωραίοιόλοι εσείς οι μοιραίοιμε κορδέλες και στραςστα μαλλιά.
Δουλευτάδες και αλήτεςβασιλιάδες και αγύρτεςτο ταξίδι δεν πάει πουθενά.
Σ' ένα γλέντι ξεχνιέμαικι όλα τούτα που λένεσαν αστεία και σαν σοβαρά.
Είναι σκόνη και στάχτησαν κηλίδα στο χάρτησαν παιδί που δε βγάζει μιλιά.