Anisihes meres
Ανήσυχες μέρες ταραγμένη νύχταβεγγαλικά στην παραλία κι αδιέξοδαζεστός καιρός τέλος του Μάηκι ένα αεράκι να φυσάει.Αστεία η λύπη να περνάεικι όμως να σε νικάει.
Κόκκινα χείλη της φωτιάςθυμάσαι εκείνη π' αγαπάςτο πρόσωπό της σαν νερόμεσ' στο μυαλό σου το θολό.
Έχει αέρα απόψε, έχει αέρακι ακούω μια φωνή σαν τη δική σουανασαίνει η πόλη τη μορφή σουγυρνάει μεσ' στο μυαλό μου η θύμησή σου.
Πού ' ναι τα μάτια σου να δουναυτό το δειλινόπού 'ναι τα χέρια σουν' αγγίξουνε τον ουρανό.