Άνθρωποι της θάλασσας(Θαλασσόλυκοι)
Για εμάς που είμαστε άνθρωποι των πεδιάδωνταξιδευτές και ειδήμονες της πόληςη θάλασσα μας κάνει πάντα να φοβόμαστε λιγάκιμε την ιδέα αυτή της υπερβολικής ελευθερίας.
Κι όμως έχουμε αλάτι στα μαλλιάτης θάλασσας έχουμε στα βάθη της ψυχής μαςκαι γυναίκες τυλιγμένες με τις εσάρπες τουςνα περιμένουν αυτό που δεν ξέρουν.
Άνθρωποι της θάλασσας (Θαλασσόλυκοι) που ξεμακραίνουν και πάνεσε μέρη που ούτε αυτοί δεν ξέρουνάνθρωποι που πεθαίνουν από νοσταλγίααλλά όταν επιστρέψουν για μια μέρα πεθαίνουναπό την επιθυμία να φύγουν (ξανά) μακριά.
(Θαλασσόλυκοι)και όταν σταματάμε στην ακτή(που οι άνθρωποι πηγαίνουν)το βλέμμα στον ορίζοντα χάνεται(άνθρωποι στη θάλασσα)κουβαλώντας τις σκέψεις μας μετέωρεςΓια αυτήν την ιδέα της υπερβολικής ελευθερίας.
Θαλασσόλυκοι που ξεμακραίνουν και πάνεσε μέρη που ούτε αυτοί δεν ξέρουνκουρσάροι που δεν υπάρχουν πιααπομακρυσμένοι άνθρωποι που κουβαλούν στην καρδιάαυτήν την μεγάλη μπλε αδελφή.(την θάλασσα)Πέρα από τη θάλασσα, υπάρχει κάποιος που...υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει τίποτα για 'σένα.
Θαλασσόλυκοι που ξεμακραίνουν και πάνεσε μέρη που ούτε αυτοί δεν ξέρουνΕμείς φυλακισμένοι σε αυτές τις πόλειςζούμε πάντα στο σήμερα και στο χθεςπροσκολλημένοι στην πραγματικότητακαθώς οι άνθρωποι της θάλασσας αρμενίζουν.
Ljudje morja
Nam, ki smo ljudje nižine,izkušeni mornarji iz mesta,morje nam daje vedno nekaj strahuzaradi želje po svobodi.
Kljub temu imamo sol v laseh,morje ima svoje globine,premražene ženske v šalih,ki čakajo na stvar, o kateri se ne ve.
Ljudje morja, ki gredo,kamor se jim zahoče, kam, ne vedo.Ljudje, ki umirajo zaradi nostalgije,a ko se vrne, po enem dnevu umre,zaradi želje, da mine.
(Ljudje morja)A ko se ustavimo na obali,(Ljudje morja)Pogled na obzorje mine,(ljudje morja)ko nam prinese misli iz daljave,zaradi želje po svobodi.
Ljudje morja, ki gredo,kamor se jim zahoče, kam, ne vedo.Ljudje kot gusarji, ki jih ni več,ljudje iz daljave, ki prinašajo v srceto veliko nebo.A tam na morju, je še nekdo,je še nekdo, ki o tebi nič ne ve.
Ljudje morja, ki gredo,kamor se jim zahoče, kam, ne vedo.Mi, zaporniki velikih mestživimo od danes in od včerajodmaknjeni od stvarnosti,a ljudje morja gredo.