Quem de Nós Dois
Eu e vocêNão é assim tão complicadoNão é difícil perceber...Quem de nós doisVai dizer que é impossívelO amor acontecer...Se eu disserQue já nem sinto nadaQue a estrada sem vocêÉ mais seguraEu sei você vai rirDa minha caraEu já conheço o teu sorrisoLeio o teu olharTeu sorriso é só disfarceE eu já nem preciso...
Sinto dizer que amo mesmoTá ruim prá disfarçarEntre nós doisNão cabe mais nenhum segredoAlém do que já combinamos
No vão das coisas que a gente disseNão cabe mais sermos somente amigosE quando eu falo que eu já nem queroA frase fica pelo avessoMeio na contra-mãoE quando finjo que esqueçoEu não esqueci nada....
E cada vez que eu fujo, eu me aproximo maisE te perder de vista assim é ruim demaisE é por isso que atravesso o teu futuroE faço das lembranças um lugar seguro...Não é que eu queira reviver nenhum passadoNem revirar um sentimento reviradoMas toda vez que eu procuro uma saídaAcabo entrando sem querer na tua vida
Eu procurei qualquer desculpa pra não te encararPra não dizer de novo e sempre a mesma coisaFalar só por falarQue eu já não tô nem aí pra essa conversaQue a história de nós dois não me interessa...Se eu tento esconder meias verdadesVocê conhece o meu sorrisoLê o meu olharMeu sorriso é só disfarceO que eu já nem preciso...
E cada vez que eu fujoEu me aproximo maisE te perder de vista assimÉ ruim demaisPor isso que atravessoO teu futuroE faço das lembrançasUm lugar seguro...
Não é que eu queira reviver nenhum passadoNem revirar um sentimento reviradoMas toda vez que eu procuro uma saída,Acabo entrando sem querer na tua vida
Which one of us
Εγώ κι εσύΔεν είναι τόσο περίπλοκο..δεν είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις...Ποιος από εμάς τους δυοθα πει πως είναι αδύνατονα υπάρξει αγάπη;Αν πωπως δεν νιώθω τίποτα...Πως ο δρόμος χωρίς εσέναείναι ασφαλέστερος..Το ξέρω πως θα γελάσειςμε μένα (με τη φάτσα μου)..Ήδη γνωρίζω το χαμόγελό σουΔιαβάζω το βλέμμα σου!Το χαμόγελό σου είναι απλά μια μεταμφίεσηΚαι δεν τη χρειάζομαι πια...
Λυπάμαι που θα πω ότι στ' αλήθεια αγαπάω..είναι δύσκολο να προσποιούμαι..Ανάμεσα σε μας τους δυοδεν χωράει κανένα άλλο μυστικόεκτός από ό,τι έχουμε μοιραστεί...
Από τον τρόπο που τα πράγματα ειπώθηκαν μεταξύ μαςδεν μας ταιριάζει πια να είμαστε μόνο φίλοι..Και όταν λέω πως "δεν θέλω"η φράση βγαίνει μπερδεμένηστη μέση μιας λανθασμένης κατεύθυνσης!Κι όταν προσποιούμαι ότι ξεχνάωδεν έχω ξεχάσει τίποτα....
Και κάθε φορά που δραπετεύω, με πλησιάζω περισσότεροκαι το να σε χάνω (και να μην σε βλέπω) είναι τόσο άσχημοκαι γι αυτόν τον λόγο διασχίζω το μέλλον σουκαι κάνω τις αναμνήσεις ένα μέρος ασφαλές...Δεν είναι ότι θα 'θελα να ζήσω ξανά στο παρελθόνούτε να αλλάξω ένα ήδη αλλαγμένο συναίσθημαΑλλά κάθε φορά που ψάχνω μια διέξοδοκαταλήγω μπαίνοντας χωρίς να θέλω στη ζωή σου
Έψαξα κάποια δικαιολογία για να μην σε αντικρίσω,για να μην ξαναπώ τα ίδια πράγματαΝα μιλάω απλά για να μιλάω...(να λέω:)Ότι δεν είμαι εκεί για αυτήν την συζήτηση..Ότι η ιστορία εμάς των δυο δεν με ενδιαφέρει..Αν προσπαθώ να κρύψω μισές αλήθειεςΕσύ γνωρίζεις το χαμόγελό μουΔιαβάζεις το βλέμμα μου..Το χαμόγελό μου είναι απλά μια μεταμφίεσηΤην οποία δεν χρειάζομαι πια...
Και κάθε φορά που δραπετεύωμε πλησιάζω περισσότερο...Και το να σε χάνω είναι τόσο άσχημοΓι αυτό μπαίνω στο μέλλον σουκαι κάνω τις αναμνήσειςένα ασφαλές μέρος...
Δεν είναι ότι ήθελα να ξαναζήσω στο παρελθόνούτε να αλλάξω ένα ήδη αλλαγμένο συναίσθημααλλά κάθε φορά που ψάχνω μια διέξοδοκαταλήγω να μπαίνω παρά τη θέλησή μου στη ζωή σου...
Tko od nas dvoje
Ja i tiNije to tako kompliciranoNije tako teško za shvatiti...Tko će od nas dvojeReći da je to nemogućeDa se ljubav dogodi...Ako kažemDa ne osjećam ništaDa je put bez tebeSigurnijiZnam da ćeš mi se smijatiU licePoznajem tvoj osmijehMogu ti pročitati pogledTvoj osmijeh je samo krinkaI ne treba mi to...
Žao mi je reći da zapravo volimteško se pretvaratiIzmeđu nas dvojeNema mjesta za tajneUz ono što smo već podijelili
Od načina na koji su stvari među nama izrečeneNema načina da budemo samo prijateljiI kad kažem da to ne želimTo izađe naopakoPomalo krivoA kad se pretvaram da sam zaboravilaNišta nisam zaboravila...
I svaki put kad pobjegnem, više se približimI ovako te izgubiti iz vida je tako groznoI zato sam ja na tvome putuI stvaram uspomenama sigurno mjesto...Nije da želim iznova proživljavati prošlostIli uzburkavati već uzburkane osjećajeAli svaki put kad pokušam naći izlazBez da to želim, opet se nađem u tvom životu
Tražila sam svaki mogući izgovor da se ne suočim s tobomDa ne bih morala govoriti iznova iste stvariReći samo da se kažeJer nisam baš sklona tom razgovoruJer prošlost nas dvoje ne zanima me...Ako pokušam donekle skriti istinuTi poznaješ moj osmijehČitaš moj pogledMoj osmijeh je krinkaKoja mi više ne treba...
I svaki put kad pobjegnem,Više se približimI ovako te izgubiti iz vidaTako je groznoI zato sam jaNa tvome putuI stvaram uspomenamaSigurno mjesto...
Nije da želim iznova proživljavati prošlostIli uzburkavati već uzburkane osjećajeAli svaki put kad pokušam naći izlazBez da to želim, opet se nađem u tvom životu
Melyikünk
Én és teNem túl bonyolultNem nehéz észrevenniMelyikünkMondja majd, hogy köztünkNem lehet szerelemHa azt mondom,Nem érzek semmit,Hogy az út nélküledBiztonságosabb,Tudom, kinevetsz érteMár ismerem a nevetésedOlvasok a nézésedbőlA mosolyod egy álcaÉs már nincs szükségem rá
Sajnálom azt mondani, hogy nagyon szeretlekNehéz elrejteniKözöttünkNincs helye több titoknakAzokon kívül, amikben már megállapodtunk
Maradt olyan rész, ami mégsem lett kibeszélveHogy mi csak barátok lehetünkÉs mikor azt mondom, hogy nem érdekelA mondat kifordul magábólVisszafelé sül elÉs mikor úgy teszek, mintha elfelejtettem volna,Nem felejtettem el semmit sem...
Valahányszor elfutok, csak még közelebb kerülökTéged elveszíteni túl rémesnek tűnikEzért bukkanok fel újra az életedbenAz emlékeim közt biztonságban érzem magamNem a múltat akarom újraéleszteniSem egy már felkavart érzelmet még jobban megbolygatniDe valahányszor keresem a kivezető utatValami végül mindig visszavisz Hozzád
Próbáltam kifogásokat találni, hogy ne lássalak,Hogy ott ne mindig ugyanazt mondjam,Csak beszélni és beszélni a semmirőlAzt mondani, hogy nem érdekel ez a beszélgetésHogy nem érdekel, ami köztünk vanAmikor fél-igazságokat próbálok rejtegetniIsmered a mosolyomOlvasol a szemembőlA mosolyom csak álcaMár nincs szükségem rá
Valahányszor elfutok, csak még közelebb kerülökTéged elveszíteniTúl rémisztőnek tűnikEzért bukkanok fel újra az életedbenAz emlékeim közt biztonságban érzem magam
Nem a múltat akarom újraéleszteniSem egy már felkavart érzelmet még jobban megbolygatni,De valahányszor keresem a kivezető utat,Valami végül mindig visszavisz Hozzád
Care dintre noi doi
Tu şi euNu e aşa de complicatNu e greu de înţeles...Care dintre noi doiVa spune că e imposibilCa iubirea să se înfiripe...Dacă eu aş spuneCă deja nu mai simt nimic,Că strada fără tineE mai sigurăEu ştiu că vei râde,În faţa meaDeja îţi ştiu surâsulÎţi citesc privireaZâmbetul tău e doar o mascăŞi nici nu mai am nevoie...
Simt că trebuie să spun că într-adevăr iubescE rău să mă ascundÎntre noi doiNu mai e niciun secretÎn afară de cel plănuit deja.
În goliciunea cuvintelor pe care lumea le ziceNu mai putem fi decât prieteniŞi când eu spun că nu mai vreauCuvintele vin cu sens întorsÎn oglindă,Iar când mă prefac că uitDe fapt, n-am uit nimic...
Şi de fiecare dată când fug, mă apropii mai multŞi să te pierd din vedere e deja prea rău,Şi din cauza asta traversez viitorul tăuŞi fac din amintiri un loc sigur...Nu că aş vrea să învii un vreun trecut,Nici să răscolesc vreun sentimentDar de fiecare datâ când caut o ieşireTermin intrând fără să vreau în viaţa ta...
Am căutat orice scuză ca să nu te întâlnescCa să nu spun din nou mereu şi acelaşi lucruSă vorbesc fără să spun nimic,Că eu nu mai sunt acolo pentru a discutaCă povestea dintre noi doi nu mă mai interesează...Dacă încerc să ascund jumătăţi de adevărÎmi cunoşti zâmbetulÎmi citeşti privireaZâmbetul meu e doar o mascăCeea ce eu nu mai am nevoie...
Şi de fiecare dată când fug,Mă apropii mai multŞi să te pierd din vedereE deja prea rău,Şi din cauza asta traversezViitorul tăuŞi fac din amintiriUn loc sigur...
Nu că aş vrea să aduc la viaţă trecutul,Nici să răscolesc vreun sentimentDar de fiecare dată când caut o ieşireTermin intrând fără să vreau în viaţa ta...