Breathe No More
I've been looking in the mirror for so long.That I've come to believe my soul's on the other side.All the little pieces falling, shatter.Shards of me,Too sharp to put back together.Too small to matter,But big enough to cut me into so many little pieces.If I try to touch her,And I bleed,I bleed,And I breathe,I breathe no more.
Take a breath and I try to draw from my spirits well.Yet again you refuse to drink like a stubborn child.Lie to me,Convince me that I've been sick forever.And all of this,Will make sense when I get better.But I know the difference,Between myself and my reflection.I just can't help but to wonder,Which of us do you love.So I bleed,I bleed,And I breathe,I breathe no...Bleed,I bleed,And I breathe,I breathe,I breathe-I breathe no more.
Trækker Ikke Længere Vejret
Jeg har kigget ind i spejlet så længeAt jeg er begyndt at tro, at min sjæl er på den anden sideAlle de små stykker, der falder, bristerSkår af migFor skarpe til at sætte sammen igenFor små til at betyde nogetMen store nok til at skære mig i så mange stykkerHvis jeg prøver at røre hendeOg jeg bløderJeg bløderOg jegJeg ikke trækker vejret længere
Tag et åndedræt, og jeg prøver at drag vra min ånds brønAtter en gang nægter du at drikke som et stædigt barnLyv over for migOverbevis mig om, at jeg har altid været sygOg alt detteGiver mening, når jeg får det bedreMen jeg kende forskellenPå mig selv og mit spejlbilledeJeg kan bare ikke lade være med at tænke påHvem af os elsker du?Så jeg bløderJeg bløderOg jeg trækkerJeg trækker ikke...BløderJeg bløderOg jeg trækkerJeg trækkerJeg trækkerJeg trækker ikke længere vejret
Μην αναπνέεις άλλο
Κοιτάω στον καθρέπτη πολύ καιρό.Που έφτασα να πιστεύω ότι η ψυχή μου είναι στην απέναντι πλευρά.Όλα τα μικρά κομμάτια πέφτουν, γίνονται θρύψαλα.Θραύσματα δικά μου,Πολύ κοφτερά για να ξανακολληθούν.Πολύ μικρά για να έχουν σημασία,Αλλά μεγάλα αρκετά για να με κόψουν σε τόσα μικρά κομμάτια.Εάν προσπαθήσω να την αγγίξω,Και ματώσω,Ματώνω,Και αναπνέω,Δεν αναπνέω άλλο.
Πάρε μια ανάσα και θα προσπαθήσω να γίνω καλά.Για άλλη μια φορά αρνήσαι να πιεις σαν πεισματάρικο παιδί.Πες μου ψέμματα,Πείσε με ότι ήμουν από πάντα άρρωστη.Και όλα αυτά,Θα έχουν νόημα όταν καλυτερεύσω.Αλλά ξέρω τη διαφορά,μεταξύ του εαυτού μου και της αντανάκλασης.Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ,Ποιο από μας αγαπάς.Οπότε ματώνω,Ματώνω,Και αναπνέω,Δεν αναπνέω...Ματώνω,Ματώνω,Και αναπνέω,Αναπνέω,Αναπνέω,Δεν αναπνέω άλλο.
دیگه نفس نمیکشم
مدت زیادی توی آینه نگاه کردمچون اومدم تا روح خودم رو که در اون طرفه باور کنمتموم تکه های کوچک می افتند و خرد میشندتکه های وجود شکسته شده ی منتیز تر از اونی هستند که کسی اون ها رو سر جای خودشون قرار بدهکوچک تر از اونی هستند که کسی بخواد اهمیت بدهاما به اندازه ی کافی بزرگ هستند تا من رو به شکل تکه های کوچک ببرنداگه تلاش کنم تا اون رو لمس کنمو زخمی میشمزخمی میشمو نفس میکشمدیگه نفس نمیکشم
یه نفس بکش من سعی میکنم تصویر روح هام رو به خوبی بکشمهنوز هم نمیخوای بنوشی,مثل یه بچه ی لجبازبه من دروغ بگوقانعم کن که من همیشه بیمار بودمو تموم این حرفهامعنی دار میشند,وقتی حال من بهتر بشهاما من تفاوتخودم و تصویرم رو میدونمنمیتونم به جز شگفت زده شدن کمکی بکنمکدوممون رو دوست داری؟بنابراین من زخمی میشمزخمی میشمو نفس میکشمنفس میکشمزخمیزخمی میشمو نفس میکشمنفس میکشمنفس میکشمدیگه نفس نمیکشم
Nu mai respir
M-am uitat în oglindă atât de mult,Încât am ajuns să cred că sufletul mi-e de partea cealaltă.Toate bucăţile mici căzând, se sparg.Cioburi din mine,Prea ascuţite pentru a fi puse la loc,Prea mici pentru a avea importanţă,Dar destul de mari pentru a mă tăia în şi mai multe bucăţeleDacă încerc să o ating.Şi sângerez,Sângerez,Şi nu respir,Nu mai respir.
Ia o gură de aer, iar eu încerc să sorb bine din tăriile mele.Încă o dată refuzi să bei, ca un copil încăpăţânat,Minte-mă,Convinge-mă că dintotdeauna am fost bolnavă.Şi că toate asteavor căpăta sens când mă voi face bine.Dar eu ştiu să distingÎntre mine însumi şi reflecţia din oglindă.Dar nu mă pot abţine, mă întrebPe care dintre noi o iubeşti.Aşa că sângerez,Sângerez,Şi nu respir,Nu respir...Sângerez,Sângerez,Şi nu respir,eu nu respir,eu nu respirEu nu mai respir.
Nefes Alamıyorum
Aynaya o kadar uzun süredir bakıyorum kiRuhumun öbür tarafa geçtiğine inanmaya başladımDüşüp kırılıyor bütünParçalarımToplayayım desem ellerimi keserler,Önemi olsun desem çok küçüklerBuna rağmen içimi parçalayacak kadar büyüklerYansımama dokunacak olursam eğerKanarımKanıyorumVe artıkNefes alamıyorum
Bir nefes al, ruhumu anlamlandırmaya çalışayımDaha hala hırçın bir çocuk gibi, içmeye hiç yanaşmıyorsunYalan söyle banaHep hastalıklı düşüncelerim olduğuna inanmamı sağlaBunların hepsiİyileştiğimde anlam kazanacak olsunYine de kendimin veYansımanın arasındaki farkı biliyorumVe merak etmekten kendimi alamıyorumSevdiğin hangimiz diyeVe kanıyorumKanıyorumArtıkNefes alamıyorum