Σε μια τόση δα στιγμή
Έχεις άραγε σκεφτεί πότεπόσο πολύτιμα είναι όλα αυτά που θεωρείς δεδομένα, δικά σου;Έχεις διανοηθεί πότεπως όλα αυτά μπορεί να φύγουν μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρά σου;Έχεις οραματιστεί πότεπως θα `ταν η ζωή χωρίς να έχεις δίπλα σου την οικογένεια σου;Έχεις κλάψει με λυγμούς πότεόταν κάποιος που αγαπούσες έφυγε και δεν είναι πλέον κοντά σου;
Μην ξεγελιέσαι από τον χρόνο, όλα παρέρχονται,Οι περασμένες στιγμές σε κοιτούν, σε μέμφονται,Μιλώ γι’ αυτά που φύγαν και γι’ αυτά που έπονται,γιατί τα λάθος λόγια που `χεις πει δεν επιστρέφονται.Μιλώ για όλα εκείνα που δεν εκτιμάς,που ξεχνάς ή που φοβάσαι να τους πεις πως τα αγαπάςΜιλώ γι’ αυτά που κάθε μέρα προσπερνάς,που σε περιμένουν κάθε μέρα σπίτι όταν γυρνάςΣαν ένα φίλο αγαπημένο,παιδικό σουΣαν ένα μήνυμα απλό στο κινητό σουΣαν ένα χάδι της μητέρας στα μαλλιά σουΣαν ένα παθιασμένο φιλί απ’ την κoπελιά σουΠράγματα τόσο μικρά μα τόσο πολύτιμα,πράγματα που δεν θεωρείς μεγάλο ζήτημα,πράγματα καθημερινά, συνηθισμέναπου έχεις μάθει δυστυχώς να θεωρείς δεδομένα...
Σε μια τόση δα στιγμή, οι αποχρώσεις του γκρι,με του χρόνου το πινέλο χρωματίζουν τη γηκαι βουτώντας στην παλέτα βάφουν μαύρη τη ζωή.όταν κάποιος από μας το άσπρο δεν ήθελε να δει.Τα όμορφα συνήθως βρίσκονται μπροστά μας,Δε μας αφήνει να τα δούμε η άγνοια μαςκι όταν τα χάσουμε ή φύγουνε μακριά μαςδεν πρόκειται να τα επιστρέψουν τα δάκρυα μας.Το κάθε αύριο θολό είναι κι απρόβλεπτο,τα πάντα αλλάζουν μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο,γι’ αυτό όταν γελάς να θυμάσαι και το γιατί,γιατί τα πιο πολλά χαμόγελα σβήνουν πριν το πρωίκαι όσα κάνει ο χρόνος δεν μπορείς ν’ αλλάξεις,τα λόγια δεν αλλάζουν, ίσως τώρα πράξειςΜια τόση δα στιγμή είναι αρκετή για να σου πειπως πρέπει κάθε μια μέρα σου ν’ αδράξεις.Ζήσε τώρα το τώρα κι όχι αργότερα,ζήσε μ’ όσα έχεις, μη θες περισσότερα,Βούτα στην ζωή πριν μείνουν μόνο απόνερα,γιατί όσα έχουμε είναι τα πιο όμορφα όνειρα...