Ta paidia tou Peiraia
Aπ' το παράθυρό μου στέλνωένα, δύο και τρία και τέσσερα φιλιάπου φτάνουν στο λιμάνιένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιάΠώς ήθελα να είχαένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιάπου σαν θα μεγαλώσουν όλανα γίνουν λεβέντες για χάρη του ΠειραιάΌσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνιτρελή να μ' έχει κάνει, όσο τον Πειραιάπου όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζεικαι τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιάAπό την πόρτα μου σαν βγωδεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώκαι σαν το βράδυ κοιμηθώξέρω πως, ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώΠετράδια βάζω στο λαιμόκαι μια χάντρα φυλακτόγιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγωκάποιον άγνωστο να βρωΌσο κι αν ψάξω ...