Бяроза
Бяроза, бяроза, год дзвесце шумела...Настала часіна — i ты аблысела.Сухія галіны, што космы сівыя.Стаіш ты, журботна згінаючы шыю,Пажоўклае лісце шапоча ў трывозе...Як тая бабулька, стаіш пры дарозе.I думы ўсплываюць: Бяроза, бяроза,Была ты калісьці гамонкай, прыгожай,У белай сукенцы шумела высока,Паіла людзей цудадзейлівым сокам.Бухматага голля шумлівыя шатыНямала здружылі хлапцоў і дзяўчатаў.I вось ля цябе, як ля добрае маткі,Бярозкі ўзняліся, як тыя дзяўчаткі,Зялёнымі хусткамі плечы прыбралі,Пабеглі, пабеглі ў бясконцыя даліI гуртам, і ўроссып, і роўна радамі...Аб тым, як жывеш ты, гамоняць з вятрамі.
Бяроза, бяроза старэнькая ў полі,Цябе і такой не забыцца ніколі,I я да цябе завітацца імкнуся,Як кожную весну вяртаецца бусел,Гняздо папраўляе, гадае аб дзецях...Для нас ты, бяроза, — адзіная ў свеце!
Бреза
Бреза, бреза, двеста години растя,но дойде и твоето време, и ти остаря.Бреза, за първи път те виждам така,сухите ти клони приличат на плитка от сива коса.Шумолят натъжени жълтите ти листя,а ти стоиш, покрай пътя, като стара жена.А до теб расне младата ти дъщеря,носеща зелена шапка на своята глава.Има много като нея, разположени навред,на всички посоки, сякаш марируват в ред,и с ветровете говорят си за теб.
Бреза, бреза, остаряваш и виждам в теб тъга,но каквото и да става, няма да те оставя сама!На пролет ще дойда, както винаги досега,както щъркелите напролет се връщат в старите си гнезда,подготвяйки ги наново за своите деца....Бреза, бреза винаги ще бъдеш в моята душа.
Breza
Brezo, brezo, dvjesto godina si šumjela,i vrijeme je došlo da si ostarjela.Brezo, takvu sam te prvi put ugledala -osušene grane, kao sijede vlasi...Požutjelo lišće uznemireno šuštii ti, kao starica, stojiš kraj ceste.Stojiš, pognuta, na raskršću,uokolo se uzdižu brezice-kćeri.Ogrnuvši na pleća zelene šalove,kćerkice se razilaze u daleke daljine...Odlaze svakamo, marširaju u redovima,vode s tobom razgovore preko vjetra...
Brezo, brezo, stariš, čeznutljiva...ali ja te neću napustiti takvu!U proljeće kao i ranije, k tebi žurim -isto kao što se roda vraća s proljetnim časom,Brinut će o djeci, obnoviti gnijezdo...Brezo, brezo, zauvijek moja!
Birk
Birk, o birk, i to hundred år har du raslet,men tiden gik, og du blev gammel.O birk, det er første gang, jeg har set dig sådan her -dine tørrede grene ser ud som totter af gråt hår...Dine gulnede blade rasler af obehag,og du står ved vejen, som en olding.Du står bøjet ved vejkrydset,og omkring dig vokser der birkedøtre op,som har deres skuldre dækket af grønne sjaler,små piger, som spreder sig overalt...De løber og spreder sig, går side om side,de spreder rygter om dig med vinden...
Birk, o birk, du bliver ældre, alt imens du sørger...Men jeg efterlader dig ikke, ligemeget hvad!Til foråret skynder jeg mig tilbage til dig, ligesom altid -præcis som storken, som kommer ved forårstid,med et barn for at fornye dens rede...Birk, o birk, du er mig for evigt kær!
Η σημύδα
Σημύδα,σημύδα , θρόΐζες για διακόσια χρόνια,Και ήρθε η ώρα, και γέρασεςΣημύδα ,είναι η πρώτη φορά που σε βλέπωξερά κλαδιά ,σαν γκρίζα μαλλιάκιτρινισμένα φύλλα που θροίζουν σε συναγερμό,και εσύ, σαν γριά ,στέκεσαι στο δρόμο.Στέκεσαι σκυμμένη στο σταυροδρόμιγύρω μεγαλώνουν οι κόρες της συμήδαςέχουν στους ώμους ένα πράσινο σάλιοι κόρες απομακρύνονταιτρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις, περπατούν σε σειρά/δίπλα-δίπλαμιλούν για σένα με τον ανεμο...
Σημύδα,σημύδα γέρασες και έμεινες μόνηαλλά εγώ δεν θα σε αφήσω ποτέΤην άνοιξη, όπως και πριν,θα τρέξω προς εσένα-όπως την εαρινή εποχή επιστρέφει ο πελαργόςγια να φροντισει τα παιδιά του στην παλιά φωλιά τουΣημύδα, σημύδα,θα είσαι αιωνίως αγαπητή /θα είσαι αιωνίως η πατρίδα μου!
Breza
Brezo, brezo, dvjesto si godina šumila,I vrijeme je došlo, i ti si ostarjela.Brezo, takvu sam te prvi put ugledala -Osušene grane, kao sijede vlasi...Požutjelo lišće šušti uznemireno,I ti, kao bakica, stojiš uz cestu.Stojiš ti, pognuta, na raskrižju,Uokolo se uzdižu brezice-kćeri.Ogrnuvši na pleća zelene šalove,Kćerkice se razilaze u daleke daljine...Odlaze svakamo, marširaju u redovima,Vode s tobom razgovore preko vjetra...
Brezo, brezo, stariš, čeznutljiva...Ali ja te neću napustiti takvu!U proljeće kao i ranije, k tebi žurim -Isto kao što roda vraća se s proljetnim časom,Brinut će o djeci, obnoviti gnijezdo,Brezo, brezo, navijek mi draga!
Beržas
Berže, berže, du šimtus metų ošei,O laikas atėjo ir tu pasenai.Berže, tokį tave matau pirmąsyk -Išdžiūvusios šakos it susivėlus žilė...Šlama pageltę lapai pavojujeIr tu, kaip senolis, stovi prie kelio.Stovi tu susikūprinęs ant sankryžos,Aplink kyla sūnūs berželiai,Užsimetę ant pečių žalius šalius,Berniokai skirstosi į tolimuosius tolius...Bėga pakrikai, žingsniuojaVeda pokalbius apie tave su vėjais...
Berže, berže, sensti liūdėdamas...Bet aš nepaliksiu tavęs ir tokio!Pavasarį, kaip ir anksčiau, į tave atsiremsiu -Taip pavasarį kartais grįžta gandras,Rūpindamasis vaikais, taisydamas lizdą...Berže, berže, amžinai brangiausias!
Bērzs*
Bērzs*, bērzs, gadus divsimt lapas šalca,Bet pienāca laiks, un tu novecoji.Bērzs, tādu es tevi redzu pirmo reizi -Sakaltuši zari, kā sirmas matu pinkas..Čab sadzeltējušās lapas satraukumā,Un tu kā večiņa stāvi pie ceļa.Stāvi tu, saliekusies, krustojumā,Apkārt slejas meitas - bērziņi,Plecos uzmetušas zaļus apmetņus,Viņas dodas tālos tālumos..Bēg uz visām pusēm, soļo blakus,Sarunājas par tevi ar vējiem..
Bērzs, bērzs, tu noveco skumstot..Bet es nepametīšu tevi arī tādu!Pavasarī, tāpat kā agrāk, pie tevis tiecos -Tā šajā laikā atgriežas stārķis,Rūpējoties par bērniem, atjaunojot ligzdu..Bērzs, bērzs, uz mūžiem mans!
Brzoza
Brzozo, biała brzozo, dwieście lat szumiałaś,Lecz nadeszła pora i się postarzałaś.Pierwszy raz cię widzę taką siwą, miła -uschłe gałązki tak żeś smutno zwiesiła...Pożółkłe listeczki poszeptują w trwodze,A ty, jak staruszka, kulisz się przy drodze.Stoisz, przygarbiona, na tym dróg rozstaju,A wokół brzózki-córki twoje wyrastają.Narzuciły na plecy zieloniutki szalI odchodzą, dzieweczki, gdzieś w daleką dal...Tu biegną, tam idą równiutko rzędami,Będą rozmawiać o tobie z wiatrami...
Brzozo, brzozo staruszko, tęsknota aż dławi,Nie martw się, ja ciebie nigdy nie zostawię!Wiosną, tak jak zawsze, pośpieszę do ciebie -Popatrz, popatrz, bociany znów widać na niebie!O gniazdo, o pisklęta zadbają od rana...Brzozo, brzozo, tyś na wieki ma umiłowana!
Bétula
Bétula, bétula, rugiste por duzentos anos,Mas chegou o tempo, e tu envelheceste.Bétula, te vejo assim pela primeira vez -Os galhos secos, como barbas grisalhas...Rangem as folhas amarelecidas em alarme,E tu, como uma velhinha, estás de pé à beira do caminho.Estás de pé, inclinando-se, na encruzilhada,Em volta erguem-se bétulas-filhinhas,Com xales verdes lançados sobre os ombros,As meninas se afastam para as distantes lonjuras...Correm dispersas, marcham em fileiras,Entabulam conversas com os ventos sobre você...
Bétula, bétula, envelheces, ansiando...Mas eu não te abandonarei mesmo que estejas assim!Na primavera, como antes, para você me apressarei -Assim na primavera volta a cegonha,Preocupando-se com os filhotes, renovando o ninho...Bétula, bétula, pelos séculos querida!
Mesteacănul
Mesteacănule, mesteacănule, faci zgomot de vreo 200 de ani,Dar a venit timp şi ai îmbătrânit.Mesteacănule,te văd aşa pentru prima dată -Ramurile uscate ca părul gri...Foşnesc galbenele frunze îngrijorate,Şi tu, ca un bătrân, stai aproape de drum.Stai gârbovit pe răscruce,În jurul tău cresc mestecenii-fii,Care şi-au înbrăcat umerii cu şalurile verzi,Fetele merg foarte departe...Alerg în deferite direcţii, păşesc în rânduri,Vorbesc despre tine cu vânturi...
Mesteacănule, mesteacănule, îmbătrâneşti, tânjind...Dar nu te voi părăsi pentru că eşti aşa!În primăvară, ca de obicei, merg la tine -Aşa cum barza se întoarce,Având grija de copii, reparându-şi cuibul...Mesteacănule, mesteacănule, îmi eşti băştinaş pentru totdeauna!
Breza
Breza ,breza dvesta godina je pravila buku.A vreme je došlo,i ti si ostarela.Brezo,takvu te ja vidim prvi putSzve grane kao pramenovi sedi..Šušti požutelo lišće u nemiruI ti kao starica stojiš pored puta.Stojiš ti, сутулая, na raskršćuOkolo se podižu ćerke-brezeNabacivši na ramena zelene šaloveDevojčurke se razlaze u daljine daleke..Trče rasipano,hodaju redovimaVode o tebi razgovore sa vetrovima...
Brezo,brezo stariš, tugujući...Ali ja te neću ostaviti i takvu!Na proleče kao i ranije ka tebi ću se uputitiTako se вешней порой vraća roda.Brineći se o deci,gnezdo obnavljajući...Breza ,Breza,zauvek draga.
Huş
Oh! Huş, Huş, rüzgar senin güzel tacınla oynuyordu,en az 200 yıl.Ama şimdi yaşlanıyorsun.Oh! Huş, seni bu yolda gördüğüm ilk gün,Senin kuru dalların gri bir saçın örgülerine benziyor.Yolun kenarında dikiliyorsun ve yılların altında bükülmüş yaşlı bir kadını hatırlatıyorsun.Yeni Huş ağaçları yanında büyüyor.Onlar taze ve güzellerve yaprakların yeşil şalı altında örtülüyorlar.Onlardan orada çok var,Onlar her yerdeler,Onlar senin hakkında rüzgarlarla dedikodu ediyorlar.
Oh, Huş! Huş, sen yaşlanıp, bedbahtlaşıyorsun.Ama ben seni hiçbir zaman bırakmayacağım.Ne olursa olsun.Bahar geldiğinde, her zaman yaptığım gibi senin için geri geleceğimSadece, leyleğin bahar geldiğinde eski yuvasına döndüğü gibi,ben de sana geri döneceğim.Oh Huş! Sen her zaman benim duymamı engelliyorsun...