O soultanos tis Vavylonas kai i gynaika (Ο σουλτάνος της Βαβυλώνας και η γυναίκα)
Στης Βαβυλώνας τη γη με ράσο αντί γι΄ ακόντιοΚινά ένας φίλος για ταξίδι υπερπόντιοΓια να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνηΜα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι
Για το δικό του ΘεόΤου κόσμου το άδικοΣ΄ ένα Σουλτάνο μπροστάΤον παν κατάδικο τον λύνει αυτός απ΄ τα δεσμά τουΚι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του
Σ΄ ένα πηγάδι σταματάει να ξεδιψάσειΜα μια γυναίκα δεν αργεί να πλησιάσειΩραία στην όψη μα η καρδιά της δηλητήριοΜε το κορμί της τον καλεί σ΄ άλλο μαρτύριο
Για το δικό σου ΘεόΜαζί σου θα καώΤης άπλωσε τα χέριαΚαι βγήκαν περιστέριαΠιστεύει αυτή με τ΄ άγγιγμά τουΚι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του
Frate Francesco parti una volta per oltr marFino alle terre di Babilonia a predicar,Coi suoi compagni sulla via dei SaraciniFurono presi e bastonati, i poverini!
Frate Francesco parloE bene predicoChe il Gran Sultano ascoltoE molto lo ammiroLo libero dale canteneCosi Francesco parti per Babilonia a predicare.
Για το φτωχούλη θα πω δυο λόγια απ΄ την ΑσίζηΠου πήγε πέρα στην Βαβυλώνας το μετερίζιΓια να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνηΜα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι