Skellig*
Ω! Φώτισε το κερί, ΓιάννηΤο φως της ημέρας έχει σχεδόν χαθείΤα πουλιά έχουν τραγουδήσει το τελευταίο τους1Οι καμπάνες καλούν όλους στη λειτουργία
Κάθισ’ εδώ δίπλα μουΓιατ’ η νύχτα είναι πολύ μεγάληΥπάρχει κάτι που πρέπει να πωΠριν φύγω
Ακολούθησα την αδελφότηταΤα βιβλία μου ήταν τα πάντα για μέναΧάραξα τα λόγια του ΘεούΚι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας
Περισσότερο από ένα χρόνο ήμουνΚουρνιασμένη έξω πάνω στη θάλασσαΤα κύματα θα έπλεναν τα δάκρυά μου,Ο άνεμος, η μνήμη μου
Θ’ άκουγα τον ωκεανό ν’ αναπνέειΞεφυσάω πάνω στην ακτήΉξερα ότ’ η τρικυμία είν’ αίμαΤην οργή του θα υπέμενα
Κι έτσι τα χρόνια πέρασανΜέσα στο βραχώδες κελί μουΜόνο μ’ ένα ποντίκι ή πουλίΦίλε μου, τους αγάπησα πολύ
Κι έτσι ήρθε για να περάσειΘα ερχόμουν εδώ στο Romani2Και περισσότερο από ένα χρόνο του πήρεΜέχρι που έφτασα εδώ μαζί σου
Στους σκονισμένους δρόμους περπάτησαΚαι πέρα ψηλά βουνάΠου ρέουν βαθιά μέσα στα ποτάμιαΚάτω απ’ τον απέραντο ουρανό
Κάτω απ’ αυτά τα γιασεμί λουλούδιαΜέσα σ’ αυτά τα κυπαρίσσιαΣου δίνω τώρα τα βιβλία μουΚι όλα τα μυστήριά τους
Τώρα πάρε τη κλεψύδραΚι άνοιξε το “κεφάλι” τηςΌταν η άμμος είν’ ακόμααυτή, στη συνέχεια θα με βρεις νεκρή
Ω! Φώτισε το κερί, ΓιάννηΤο φως της ημέρας έχει σχεδόν χαθείΤα πουλιά έχουν τραγουδήσει το τελευταίο τους1Οι καμπάνες καλούν όλους στη λειτουργία
Skellig
Oh, accendi la candela, John,ormai è quasi buiogli uccelli hanno smesso di cantarele campane chiamano tutti a messa
Siediti qui vicino a meché la notte è tanto lunga,ho qualcosa da dirtiprima di andarmene
Ho aderito alla confraternitai miei libri erano tutto per meho scritto le parole di Dioe gran parte della storia
Per più di un anno ho vissutoisolato in uno scoglio sul marele onde hanno lavato le mie lacrime,il vento i miei ricordi
Ho sentito il respiro dell’oceanospirare sulla riva,ho conosciuto il sangue della tempestaho resistito alla sua furia
E così gli anni sono passatidentro la mia cella rocciosacon soltanto un topolino o un uccellocome amici; mi sono affezionato a loro
E così è avvenuto chesono giunto qui a Romani1e ci è voluto più di un annoper arrivare qui da te
Su strade polverose ho camminatoe su alte montagneho attraversato fiumi profondisotto il cielo infinito
Sotto questi gelsomini,tra questi cipressiora ti consegno i miei librie tutti i loro misteri
Ora prendi la clessidrae capovolgilaperché quando la sabbia si fermeràallora mi troverai morto
Oh, accendi la candela, John,ormai è quasi buiogli uccelli hanno smesso di cantarele campane chiamano tutti a messa