Έλα να Ζήσουμε Ξανά
Το σώμα γίνεται ουρανός, οι ανάσες περιστέριακι εγώ που πάντα, πάντα μένω μοναχόςστα δυο σου χέρια ψάχνω το φως.
Τα λόγια γίνονται σκουριά κι η λέξη που θυμάμαιείναι που χτες με κράτησες σφιχτάκι είπες "φοβάμαι".Είναι η καρδιά ζεστή σαν πυρκαγιάκι εμείς γυρνάμε στην παγωνιά.
Ποτέ, ποτέ δε σ’ είχα αληθινά,ποτέ δε γίναμε ένα.Έλα να κλέψουμε το χρόνο που περνά,έλα να ζήσουμε ξανά,να σβήσουμε το ψέμα.
Αλλάζει ο κόσμος σκηνικόκαι τ’ όνειρο ξυπνάει.Αχ! να προλάβω στ’ όνειρό σου να χαθώκι όπου σε πάει να 'μαι κι εγώ.
Το σώμα γίνεται καπνός, το δάκρυ κυπαρίσσι.Παρ’ τη ζωή μου τώρα, τώρα που ειν’ εδώ,προτού μ’ αφήσει.Δώσ’ μου το βλέμμα σου το καθαρό,έλα, πριν σβήσει, δώσ’ μου το φως.
Ποτέ, ποτέ δε σ’ είχα αληθινά,ποτέ δε γίναμε ένα.Έλα να κλέψουμε το χρόνο που περνά,έλα να ζήσουμε ξανά,να σβήσουμε το ψέμα.
Ποτέ, ποτέ δε σ’ είχα αληθινά,ποτέ δε γίναμε ένα.Έλα να κλέψουμε το χρόνο που περνά,έλα να ζήσουμε ξανά,να σβήσουμε το ψέμα.