还记得许多年前的春天那时的我还没剪去长发没有信用卡没有她没有24小时热水的家可当初的我是那么快乐虽然只有一把破木吉他在街上在桥下在田野中唱着那无人问津的歌谣
如果有一天我老无所依请把我留在在那时光里如果有一天我悄然离去请把我埋在这春天里
还记得那些寂寞的春天那时的我还没冒起胡须没有情人节 没有礼物没有我那可爱的小公主可我觉得一切没那么糟虽然我只有对爱的幻想在清晨 在夜晚 在风中唱着那无人问津的歌谣
也许有一天我老无所依请把我留在在那时光里如果有一天我悄然离去请把我埋在在这春天里春天里
凝视着此刻烂漫的春天依然像那时温暖的模样我剪去长发留起了胡须曾经的苦痛都随风而去可我感觉却是那么悲伤岁月留给我更深的迷惘在这阳光明媚的春天里我的眼泪忍不住的流淌
也许有一天我老无所依请把我留在在那时光里如果有一天我悄然离去请把我埋在在这春天里
如果有一天我老无所依请把我留在在这春天里如果有一天我悄然离去请把我埋在在这春天里春天里
Θυμάσαι πριν πολλά χρόνια εκείνη την άνοιξητότε δεν είχα κόψει ακόμη τα μακριά μαλλιάδεν είχα πιστωτική κάρτα, δεν είχα εκείνηδεν είχα ενα σπίτι με ζεστό νερό 24 ώρες την ημέραόμως τότε ήμουν τόσο χαρούμενοςαν και μόνο με μια σπασμένη κιθάραστους δρόμους , κάτω απο τη γέφυρα,μέσα στο χωράφιτραγουδώντας τραγούδια για τα οποία κανείς δεν ενδιαφέρεται
Αν μια μέραείμαι γέρος και δεν έχω που να πάωπαρακαλώ αφήστε μεεκεί μέσα στην ώραΑν μια μέραφύγω σιωπηλάπαρακαλώ θαψτε μεμεσα σε αυτη την άνοιξη
Θυμάσαι εκείνη τη μοναχική άνοιξητότε δεν είχα ακόμη γένιαδεν υπήρχε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου,δεν υπήρχαν δωραδεν υπήρχε η χαριτωμένη μου μικρή πριγκίπισσαμα νιωθω πως τίποτα δεν είναι τόσο χάλιααν και έχω μόνο την ψευδαίσθηση της αγάπηςτην αυγη, το βραδυ ,μεσα στον άνεμοτραγουδώντας τραγούδια για τα οποία κανείς δεν ενδιαφέρεται
Ίσως μια μέραείμαι γέρος και δεν έχω που να πάωπαρακαλώ αφήστε μεεκεί μέσα στην ώραΑν μια μέραφύγω σιωπηλάπαρακαλώ θαψτε μεμεσα σε αυτη την άνοιξημεσα στην άνοιξη
Κοιτώ την πλήρως ανθισμένη άνοιξημοιάζει με τον παλιό ζεστό καιρόέκοψα τα κοντά τα μαλλιά μου, κράτησα τα γένιαο πόνος έφυγε τελείως με τον άνεμοαλλά νιώθω τόσο λυπημένοςτα χρόνια που χάθηκα με άφησαν με μια βαθιά σύγχυσησ'αυτη τη ηλιολουστη άνοιξητα δακρυα μου δεν σταματούν να κυλούν
Ίσως μια μέραείμαι γέρος και δεν έχω που να πάωπαρακαλώ αφήστε μεεκεί μέσα στην ώραΑν μια μέραφύγω σιωπηλάπαρακαλώ θαψτε μεμεσα σε αυτη την άνοιξη
Αν μια μέραείμαι γέρος και δεν έχω που να πάωπαρακαλώ αφήστε μεεκεί μέσα στην ώραΑν μια μέραφύγω σιωπηλάπαρακαλώ θαψτε μεμεσα σε αυτη την άνοιξημεσα στην άνοιξη