La bohème
Je vous parle d'un tempsQue les moins de vingt ans ne peuvent pas connaîtreMontmartre en ce temps-là accrochait ses lilasJusque sous nos fenêtres et si l'humble garniQui nous servait de nid ne payait pas de mineC'est là qu'on s'est connusMoi qui criait famine et toi qui posais nue.
La bohème, la bohème.Ça voulait dire on est heureuxLa bohème, la bohème.Nous ne mangions qu'un jour sur deux
Dans les cafés voisinsNous étions quelques-unsQui attendions la gloire et bien que miséreuxAvec le ventre creuxNous ne cessions d'y croire et quand quelque bistroContre un bon repas chaudNous prenait une toile, nous récitions des versGroupés autour du poêle en oubliant l'hiver
La bohème, la bohème,Ça voulait dire tu es jolie.La bohème, la bohème,Et nous avions tous du génie.
Souvent il m'arrivaitDevant mon chevaletDe passer des nuits blanchesRetouchant le dessinDe la ligne d'un seinDu galbe d'une hanche et ce n'est qu'au matinQu'on s'asseyait enfinDevant un café-crèmeÉpuisés mais ravisFallait-il que l'on s'aime et qu'on aime la vie.
La bohème, la bohème,Ça voulait dire on a 20 ansLa bohème, la bohème,Et nous vivions de l'air du temps.
Quand au hasard des joursJe m'en vais faire un tourÀ mon ancienne adresseJe ne reconnais plusNi les murs, ni les ruesQui ont vu ma jeunesseEn haut d'un escalierJe cherche l'atelierDont plus rien ne subsisteDans son nouveau décorMontmartre semble triste et les lilas sont morts.
La bohème, la bohème,On était jeunes, on était fous.La bohème, la bohème,Ça ne veut plus rien dire du tout.
البوهيمية
أحدثك عن زمن لا يمكن أن يعرفه من يقلون عن عشرين عامًا...كان شارع مونمارتر في تلك الفترةيزدان بزهور الليلاك معلقة تحت كل نافذةبرغم أن الغرفة الصغيرة التي عشنا فيها كانت متواضعة الأثاثفقد عرفنا بعضنا فيها.. وكنت أصرخ من شدة الجوع بينما كنت أنت الموديل الذي أرسمه..
الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..هذا يعني أننا كنا سعيدين..الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..كنا نأكل وجبة واحدة كل يومين
في المقاهي المجاورةكنا قلة تسعى للمجد والشهرة..وبرغم أننا كنا متسولين ببطون خاليةفإننا لم نكف عن الإيمان بهذا الحلم..وعندما كان صاحب الحانة يأخذ منا لوحة مقابل وجبة ساخنةكنا نحتشد حول الموقد ونتلو أبيات الشعر ناسين الشتاء..
الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..هذا يعني أنك جميلة..الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..وكنا كلنا نملك جذوة العبقرية
أحيانًا أمام حامل لوحة الرسمكنت أمضي ليالي بلا نومأعيد رسم خطوط جزء من صدر أو مفصل فخذ..فقط في الصباح تجلسين أخيرًا أمام قهوة بالكريمةمرهقين لكننا سعيدان لأننا أحببنا بعضنا وأحببنا الحياة..
الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..هذا يعني أننا كنا في العشرين..الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..وقد عشنا زمننا..
لو بالصدفة ذات مرةقمت برحلة إلى عنواني القديملا أميز أي شيء..لا أميز الجدران ولا الشوارع التي شهدها شبابيمن أعلى الدرج أنظر للمرسم الذي لم يبق منه شيء
بهذا الديكور الجديد يبدو لي حي مونمارتر حزينًاوقد ماتت زهور الليلاك
الحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..كنا صغيري السن وكنا مجنونينالحياة البوهيمية.. الحياة البوهيمية..لم يعد لها معنى..
لبوئم
میخواهم برایتان از روزگاری بگویمکه بیست ساله ها درکش نخواهند کرداز روزهایی که مونمار یاسهایش را آویخته بوددرست زیر پنجره ی ماو خانه ی حقیر ماکلبه ی عاشقانه ای بودکه کوچکی اش به چشم نمی آمدو همانجا بود که همدیگر را شناختیم ما،من، با شکمی خالی و دستی تنگو تو که برایم برهنه مدل می ایستادی.لبوئم، لبوئم یعنی ما خوشبخت بودیملبوئم، لبوئم و ما یکروز در میان غذا میخوردیم La
و درکافه ای نزدیکما کسانی بودیمبه دنبال نام و جاه، و البته گرسنهراسخ در باورهایمان، با شکمهایی خالیدر رستورانها برای وعده غذایی گرمتابلویی نقاشی میدادیم، ترانه ای میخواندیمخانه را گرم میکردیم در فراموشی زمستان.لبوئم، لبوئم یعنی تو زیباییلبوئم، لبوئم و ما سرشار بودیم
گاهی پیش می آمد برایمجلوی سه پایه ی نقاشی امشبهای بیخوابیدر تلاش برای اصلاح خطیاز طرح یک سینهاز قوس یک باسنو تنها صبح بودکه عاقبت مینشستیمبا شیرقهوه ایی در دستخسته اما شادچرا که یکدیگر را دوست میداشتیم و زندگی را هم.لبوئم، لبوئم یعنی ما بیست ساله بودیملبوئم، لبوئم و در روح زمانه می زیستیم
روزی اماقدم زنان رفتمبه آدرس قدیمی امکه دیگر نمی شناختمنه دیوارها را، نه خیابانهایی راکه دیده بودند روزهای جوانی ام راو ایستاده بر فراز پلکانبه دنبال آتلیه ام گشتمکه چیزی از آن هم نمانده بودبا دکوراسیون جدیدشمونمار غمگین بود و یاسهایش هم مردهلبوئم، لبوئم ما جوان بودیم، ما بی عقل بودیملبوئم، لبوئم دیگر هیچ معنی ای نمی دهد
La bohème (Hebrew)
את פיסה של אמנות / תרגום חופשי ל La Boheme---------------------------------------------------------------------------------------
היו זמנים במחוז המונמרטהצעירים של היום לא יבינו,איך פרחי הלילך שטיפסו ועלוהציצו אל בין חלוננו.
ובביתנו הקט, בקן החמים,שם אהבנו מעט.עם כלום באמתחת,למדנו לחלום:אני מורעב כמו כלב,את מדגמנת בעירום.
הבוהמה, הבוהמה,כך זה היה - אני בעננים.הבוהמה, הבוהמה,אכלנו רק כל שני ימים.
בקפה השכונתיישבנו קומץ אנשים, מחכים שתבוא תהילה.קצת אומללים, בטננו ריקהאבל בלב תקווה ירוקה.כשמכרנו תמונה תמורת ארוחה,במסעדה בה ישבנו,מסביב לתנור הקראנו שירה,וככה החורף חלף.
הבוהמה, הבוהמה,כך זה היה - את פיסה של אמנות.הבוהמה, הבוהמה,בכל אחד ניצוץ של גאונות.
לעיתים מזומנותלפני כָּן הציורלילות לא ישנתי.מלטש ועובר על קווי התמונה:צל שדך, קו מותנך,רק בבוקר הנחתי,אל מול דמותך הישובה אל קפה בחלב,עייף ומרוצה אליי הייתי שב,והכל כי אהבנו כל כך.
הבוהמה, הבוהמה,כך זה היה - היינו בני עשרים.הבוהמה, הבוהמה,חיינו על עסקי אויר.
לפעמים אני, תוך כדי שוטטות,פוסע אל עבר שכונת הילדות,ולא מזהה שום קיר או רחובשיעידו על מה שהיה.אל קצה מדרגות מטפס,את הסטודיו שלי מחפש, אך לשווא.
בעיצוב חדשני,נראית לי מונמרט עצובה ובוכה,ופרחי הלילך נעלמו ואינם.
הבוהמה, הבוהמה,היינו צעירים עם שגעון גדלות.הבוהמה, הבוהמה,כל זה איבד כל משמעות.
La bohème
La bohème
Kazujem ti o vremenuO kojem tinejdžeri ne mogu znatiU to doba Montmartre bje ovjenčan ljiljanimaSve do naših prozora, pa premda nam naša skromna namještena izbaŠto nam je ljubavno gnijezdobila , nije bila bliskaBje to mjesto gdje upoznavasmo sebeJa što plakah od gladi i Ti pozirajući nagaLa bohème, la bohème. To značilo je biti sretan.La bohème, la bohème. Mi jeli smo tek jednom na dan.
U susjednim kafićimaBili smo ljudiŠto čekaju na slavu i premda bijedniI praznih želucaNikad ne prestajasmo vjerovatiI kad bi neki kafićU zamjenu za topao obrokPrihvaćao naše platno, govorili smo stihoveOkupljali se oko peći, zaboravljajući na zimu.La bohème, la bohème. To značilo je Ti si lijepaLa bohème, la bohème. I svi smo bili geniji.
Često sam probdioIspred slikarskoga stalkaBesane noćiIspravljajući detaljeNa krivulji dojkeNa oblini bojaPa bismo sjedili do zoreDo jutarnje kave s vrhnjemIscrpljeni ali razdraganiZasigurno smo tada voljeli jedno drugo i naš život.
La bohème, la bohème. To značilo je imati dvadesetLa bohème, la bohème. I živjeli smo u duhu vremena.
Kada bih slučajnog danaIzašao u šetnjuDo svojih starih stazaViše ne bih prepoznaoNi zidove niti uliceŠto gledahu moju mladostNa vrhu stubaTražio sam knjižaruOd koje ne ostade ni tragaU svome novom licuMontmartre izgleda tužno, a ljiljani usahnuše.La bohème, la bohème. Bili smo tada mladi, bili smo tada ludiLa bohème, la bohème. To sad ne znači više ništa…