Samoća
Marco je otišao i više se neće vratitiVoz u 7.30 bez njegaI srce od metala bez dušeU hladnoći sivog gradskog jutra
U školi je klupa prazna, Marco je unutar meneSladak je njegov dah u mojim mislimaOgromne udaljenosti se izgleda dijeleAli srce u meni jako kuca
Možda ćeš pomisliti na meneAko više ne pričaš sa svojimaAko se kriješ kao i jaI bježiš od pogleda
Ostajem u sobi i ne želim jestiSnažno držeći jastukNe znam plakatiKoliko još lošega ti čini samoća?
Marco, u mom dnevniku imam jednu slikuImaš oči djeteta, pomalo stidneSnažno čuvam srce i osjetim da si tuMeđu zadacima iz engleskog i matematike
Tvoj otac i njegovi dosadni savjetiOn i njegov posao su te odveliNaravno, nikad te nisu pitali za mišljenjeRekao je da ćeš ga jednog dana razumjeti
Možda ćeš pomisliti na meneAko budeš pričao sa prijateljimaDa više ne patiš za mnomAli nije lako, znaš
U školi više ne moguI popodneva bez tebeUčiti je beskorisno, sve misliSu uperene ka tebi
Nije moguće rastavitiŽivot nas dvojeMolim te čekaj me, ljubaviNe znam te zavaravati
Samoća između nasOva tišina unutar meneTjeskobno je živjetiživot bez tebe
Molim te čekaj me jerNe mogu opstati bez tebeNije moguće razdvojitiPriču nas dvoje.
Μοναξιά
Ο Μάρκο έφυγε και δεν ξαναγυρνά πιακαι το τρενο των 7:30 χωρίς αυτόνείναι μια καρδιά από μέταλλο χωρίς ψυχήμες στο κρύο του γκρίζου πρωινού στην πόλη.Στο σχολείο το θρανείο είναι αδειανό, ο Μάρκο είναι μέσα μουκαι γλυκιά είναι η ανάσα του μέσα στις σκέψεις μουΤεράστιες αποστάσεις φαίνονται να μας χωρίζουναλλά η καρδιά χτυπάει δυνατά μέσα μου.
Ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι,αν με τους δικούς σου δεν μιλάς ποτέ,αν κρύβεσαι σαν κι εμένα,χαμηλώνεις το βλέμμα και μετά βρίσκεσαικλεισμένος στο δωμάτιο σου και να μη θες να φαςκαι να σφίγγεις δυνατά το μαξιλάρι σουκαι να κλαίς και να μην ξέρειςτι άλλο κακό θα σου κάνει η μοναξιά
Να, να, να, να, να, να...
Μάρκο, στο ημερολόγιο μου έχω μια φωτογραφία.Έχεις τα μάτια ενός παιδιού λίγο ντροπαλού.Τη σφίγγω δυνατά κοντά στην καρδιά μου κι αισθάνομαι ότι είσαι κάπουανάμεσα στη δουλειά σπιτιού των αγγλικών και των μαθηματικών.Ο πατέρας σου κι οι συμβουλές του, τι μονότονες!Αυτός με τη δουλειά του σε πήρανΣίγουρα δε ζήτησε τη γνώμη σου, είπε"Σίγουρα μια μέρα θα με καταλάβεις".
Ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι,αν με τους φίλους σου θα μιλήσειςγια να μην υποφέρεις πια για μένααλλά δεν είναι εύκολο, το ξέρεις.Στο σχολείο δεν μπορώ άλλο πιακαι τα απογεύματα χωρίς εσέναείναι άσκοπο να διαβάζω:όλες οι ιδέες γυρνούν γύρο από εσένα.
Δεν είναι δυνατόν να χωρίσουντη ζωή εμάς των δύο.Σε παρακαλώ περίμενέ με, αγάπη μουαλλά δεν ξέρω μήπως σε απογοητεύσω.Η μοναξιά ανάμεσα σε μας,αυτή η ησυχία μέσα μουείναι ο φόβος του να ζήσωτη ζωή μου χωρίς εσένα.Σε παρακαλώ περίμενε γιατί,δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς εσένα.Δεν είναι δυνατόν να χωρίσουντη ζωή εμάς των δύο.Η μοναξιά ανάμεσα σε μας,αυτή η ησυχία μέσα μουείναι ο φόβος του να ζήσωτη ζωή μου χωρίς εσένα.Σε παρακαλώ περίμενε γιατί,δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς εσένα.Δεν είναι δυνατόν να χωρίσουντη ζωή εμάς των δύο.Η μοναξιά...
Le solitude
Marco ha partite e non reveni plusLe traino de 7:30 sin illeEs un cardia* de metallo sin animaIn le frigido del matino gris del citate
Al scola su tabula es vacue, Marco es intra meDulce es su sufflo inter mi pensatasEnorme distantias sembla separar nosMa mi cardia batte forte intra me
Qui sape si tu pensara a meSi tu parla ancora con tu familiaSi tu te cela como ioSi tu fugi le reguardos e resta ibi
Imprisionate in tu camera, tu non vole mangiarTu pressa forte le cossino contra teTu plora; tu non sapeQuanto le solitude te facera ancora suffrer
Marco, in mi diario il ha un photografiaTu ha le oculos de un infante un pauc timideIo lo pressa forte contra mi cardia e senti tu presentiaInter mi deberes de anglese e matematica
Tu patre e su avisos, que monotonia!A causa de su travalio ille te debeva levar con illeNaturalmente, ille non ha jamais demandate tu opinionIlo ha simplemente dicete: "Un die tu me comprendera"
Qui sape si tu pensara a meSi tu parlara con tu amicosPro non suffrer plus pro meMa io sape que non es facile
Io es fatigate del scolaE del postmeridies sin teStudiar es inutile, tote le pensatasConverge verso te
Non es possibile separarLe vita de nos duoIo te implora, attende me, mi amorMa non sape deluder te
Le solitude inter nosIste silentio intra meE le inquietude de viverLe vita sin te
Io te implora, attende me proqueIo non pote restar sin teNon es possibile separarLe historia de nos duo
Осаменоста
Марко си замина и повеќе не се враќаВозот во 7:30 без негоЕ само железно срце без душаВо утринскиот студ, градското сивило
На училиште клупата е празна, Марко е во мене.Сладок е неговиот здив - во моите мислиОгромни далечини сe чини нѐ делатНо срцето бие силно во мене
Кој знае дали ќе мислиш на менеДали со твоите воопшто зборувашДали се криеш како јасИзбегнуваш погледи и остануваш
Во својата соба, затворен и не сакаш да јадешЈа прегрнуваш перницатаПлачеш иако не знаешКолку повеќе ќе боли осаменоста
Марко во мојот дневник има фотографијаИма очи како дете, малку срамежливоЈа притискам до срце и се осеќам ко да си тукаПомеѓу домашните по англиски и математика
Твојот татко и неговите совети - каква монотонијаТој со својата работа те одведе оттукаСигурно не го побарал твоето мислењеТи рекол само „Еден ден ќе разбереш“
Кој знае дали ќе мислиш на менеДали со другарите ќе зборуваш(За) да не патиш по менеНо не е лесно, знаеш ти
Училиштето е неиздржливоА и секое попладне без тебеУчењето е бесцелно, сите мои мислиСе труполат врз тебе
Не е можно да се поделатНашите два животаТе молам чекај ме ти, љубов мојаНе знам јас да мамам
Осаменоста е меѓу насОваа тишина во менеИ немирот да живеамЖивот без тебе
Те молам чекај ме затоа штоНе можам јас без тебеНе е можно да се поделиНашата приказна
De eenzaamheid
Marco is ervandoor gegaan en komt niet meer terugDe trein van 7.30 uur zonder hemIs een hart van metaal zonder zielIn de kou van de grijze ochtend van de stad
Op school is zijn schoolbank leeg, Marco is in mijZijn adem is zacht tussen mijn gedachtenEnorme afstanden lijken ons te scheidenMaar mijn hart klopt hard in mij
Wie weet of jij aan me denktOf je nooit met je ouders praatOf je je verstopt zoals ikJe ontvlucht de blikken en je blijft
Opgesloten in je kamer en je wilt niet etenJe houdt je kussen stevig vastJe huilt, je weet nietHoeveel pijn de eenzaamheid je nog zal doen
Marco, in mijn dagboek heb ik een fotoJe hebt de ogen van een verlegen jongetjeIk druk het stevig aan mijn hart en ik voel dat je er bentTussen het huiswerk van Engels en wiskunde
Jouw vader en zijn adviezen, wat een eentonigheidHij heeft jou weggenomen met zijn werkHij heeft zeker nooit om jouw mening gevraagdHij zei "op een dag zul je me begrijpen"
Wie weet of jij aan me denktOf je met je vrienden praatOm niet meer om mij te lijdenMaar het is niet makkelijk, dat weet je
Op school kan ik er niet meer tegenEn de middagen zonder jouLeren is nutteloos, alle ideeënStorten zich op jou
Het is niet mogelijk omhet leven van ons tweeën te verdelenIk smeek je, wacht op me, mijn liefMaar ik kan je niet misleiden
De eenzaamheid tussen onsDeze stilte in mijIs de rusteloosheid van het levenleven zonder jou
Ik smeek je, wacht op mij omdatIk niet zonder jou kan blijvenHet is niet mogelijk omHet verhaal van ons tweeën te verdelen
A solidão
Marco se foi embora e não volta maisO trem das 7:30 sem eleÉ um coração de metal sem almaNo frio da manhã cinzenta da cidade
O banco da escola está vazio, Marco está dentro de mimTá doce, o fôlego dele no meio dos meus pensamentosEnormes distanciâs parecem nos separarMas o coração dentro de mim bate forte
Quem sabe se você pensará em mimSe você nunca fala com os seus paisSe você se esconde como euFoge dos olhares e fica aqui
Trancado no seu quarto, você não quer comerApertando contra seu travesseiroVocê chora, não sabeQuanto você vai sofrer ainda mais da solidão
Marco, no meu diário eu tenho uma fotoVocê tem os olhos dum menino um pouco tímidoEu aperto-a contra meu coração e sinto sua presençaEntre meus deveres de inglês e de matemática
Seu pai e os conselhos dele, que monotoniaPor causa de seu trabalho ele levou você com eleNaturalmente, a tua opinião ele nunca perguntou-aEle disse para você "Um dia você me entenderá"
Quem sabe se você pensará em mimSe com os seus amigos você falaráPara não sofrer mais por mimMas não é facíl, você sabe-lo
Eu estou cheia da escolaE das tardes sem vocêEstudar é inútil, todos os pensamentosConvergem para você
Não é possível separarA vida de nós doisPor favor espere por mim, meu amorMas não posso dar falsas esperanças pra você
A solidão entre nósEste silêncio dentro de mimÉ a inquietação de viverA vida sem você
Por favor espere por mim, porqueEu não posso ficar sem vocêNão é possível separarA história de nós dois