من زمان أنا وصغيرةكان في صبي يجي من الأحراشألعب أنا وياهكان اسمه شادي
أنا وشادي غنينا سوىلعبنا على الثلجركضنا بالهواكتبنا على الأحجار قصص صغارولوحنا الهوا
ويوم من الأيام ولعت الدنيناس ضد ناس علقوا بهالدنيوصار القتال يقرب على التلالوالدني دني
وعلقت على اطراف الواديشادي ركض يتفرجخفت وصرت اندهلهوينك رايح يا شادياندهله ما يسمعنيويبعد يبعد بالواديومن يومتها ما عدت شفتهضاع شادي
والثلج اجه وراح الثلجعشرين مره اجه وراح الثلجوانا صرت اكبر وشادي بعده صغيرعميلعب عالثلج
Nos tempos em que eu era pequenaHavia um menino vindo dos campos.Nós brincávamos eu ele...O nome dele era Chádi.
Eu e Chádi cantávamos juntosBrincávamos na neveCorríamos pelo ventoEscrevíamos sobre as rochas pequenas históriasE ia-nos surgindo uma afeição.
E um dia o mundo se incendiouGente contra gente; começaram a se combaterE o combate foi se aproximando das colinasE a vida é a vida...
Iniciou-se uma batalha nas adjacências do vale,Chádi correu para contemplá-la.Assustei-me e gritei chamando por ele,Mas realmente tu estavas indo, oh Chádi...Chamei-o; não me ouviu.E distanciando-se, distanciou-se pelo vale.E desde aquele dia não tornei a vê-lo.Foi-se Chádi.
E a neve veio e foi-se a neve.Vinte anos se passaram indo e vindo a neveE eu tornei-me grande, mas ele ainda é pequenoE continua brincando na neve.