I spasméni polithróna (Η σπασμένη πολυθρόνα)
Το ωραιότερο ταξίδι που 'χω κάνειήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόναπου άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοισε μια αλάνα μέσ' στη μέση του χειμώνα
Έβλεπα έτσι από μπροστά μου να περνάνεκάτι σπασμένοι ουρανοί με χελιδόνιαΚάτι κλαδιά να εξαπλώνονται σαν χρόνιαμέσ' στην ομίχλη, το καραβάνι
Το ωραιότερο τραγούδι που 'χω ακούσειτο είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:"το πιο ωραίοτο πιο ωραίοτο πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι"
Έτσι ταξίδεψα μακριά στην Ισπανίαένα απόγευμα, που είχε λιακάδαΌλη η Μεσόγειος μια παραλίαμία κυρία περπατάει στη Γρανάδα
Τα μαλλιά της είναι άσπρα, το μαντήλιείναι λευκό, μα η ματιά της είναι μαύρηΑπό μικρό παιδί το γιο της είχε στείλειστο μέρος που μουγκρίζουνε οι ταύροι
Παραπατάει ο ταυρομάχος στην αρένααλλά και ο ταύρος τώρα πια παραπατάειΜπρος στα ρουθούνια του λιβάδια ανθισμένατο πλήθος όρθιο, χειροκροτάει
Μέσ' στην αρένα που μαζεύτηκαν τα πλήθηνα ξαναδούν απ' την αρχή το ίδιο τέλοςένα κορίτσι ακονίζει με το νύχιπίσω απ' την πλάτη μας του έρωτα το βέλος
Ο ταυρομάχος παίρνει φόρα και χτυπάειόλοι νομίζουν ότι ζουν σε παραμύθιΑυτή ακίνητη στα μάτια τον κοιτάειτη χαιρετάει, θα τον πετύχει
Το ομορφότερο κορίτσι της Γρανάδαςθα εξημερώσει αυτή τη νύχτα άλλο ένα κτήνοςΠοιάς Ισπανίας ουρανός και ποιάς Ελλάδας;Σε πολυθρόνα σαν κι αυτή τώρα ίσως κάθεται και 'κείνος
Και βλέπει από μπροστά του να περνάειτο καραβάνι που ξεκίνησε και πάλιΑυτό το βέλος απ' την καρδιά τουποτέ κανείς δε θα μπορέσει να το βγάλει
Το ωραιότερο ταξίδι που 'χω κάνειήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόναπου άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοισε μια αλάνα μέσ' στη μέση...
...μέσ' στη μέση του χειμώνα