Sofita
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.Φιλιά πεταμένα δεξιά,αριστερά.Ήρθε η ώρα να μπει κάποια τάξη,να βγάλει και πάλι η ζωή μου φτερά.
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.Οι φόβοι μου όλοι σαλεύουν δειλάμα ίσως είναι λάθος σκέφτομαι πάλινα λέω πως όλα πηγαίνουν καλά.
Όλο πάει και πάει και πάεικαι πάει η ζωή μου και πέφτει στον τοίχοκαι σπάει σε κομμάτια μικρά και γελάει.Και ότι όνειρο ζω πάντα μένει μισόκαι στα χέρια μου απάνω με βλέμμα θολόστο κενό σαν παιδί ξεψυχάει.
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.Τα πρώτα μου λόγια τις πρώτες χαρέςέχουν σκεπάσει τώρα άγνωστες λέξεις,παράξενες σκέψεις και σκόνη του χθες.
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα.Τα πόδια μου τρέμουν το σώμα κλειστόμα ίσως είναι λάθος σκέφτομαι πάλιτο φως εδώ πάνω να μένει σβηστό.
Όλο πάει και πάει και πάεικαι πάει η ζωή μου και πέφτει στον τοίχοκαι σπάει σε κομμάτια μικρά και γελάειΚαι ότι όνειρο ζω πάντα μένει μισόκαι στα χέρια μου απάνω με βλέμμα θολόστο κενό σαν παιδί ξεψυχάει.
Μπήκε η ψυχή μου γυμνή στη σοφίτα...
Ότι όνειρο πάντα το ζω μισό...Όποιο όνειρο πάντα το ζω μισό...Κάθε όνειρο πάντα το ζω μισό...