Mathéno n' agapó
Φάλτσες οι εικόνες και οι θολές οι νότεςκάποτε ήμασταν αγάπης ταξιδιώτεςανοίγαμε φτερά για μέρη μακρινάπου τώρα δεν υπάρχουν πια
Τρίζουν οι σκέψεις μου σαν να 'τανε Ερινύεςμπαίνουν στα λόγια μου ασπρόμαυρες κυρίεςπου χάσανε το παιχνίδι που χρόνια πολεμάποτέ να μην τελειώνω να μαθαίνω ν' αγαπώ
Έρωτας είναι μια φωτιά που σιγοκαίειένα πλάσμα μες στην αγκαλιά μου κλαίειείναι η λάμψη από το πρώτο φως της μέραςμια κρύα αύρα κι ένας δροσερός αέρας
Έρωτας είναι μια αρρώστια τρομερήμεγαλώνει την καρδιά σου λίγο πριν τη καταπιείο πυρετός, ο ιδρώτας και ο πόνοςτρία βήματα πριν μείνεις πάλι μόνος
Κρύβω τις λέξεις μες στο άρωμα του ονείρουΓια να διαλέξεις τη στιγμήπου θα σου κλείνουν τα μάτια σου απαλάνεράιδες της φωτιάς, που θα σου στέλνω από μακριά