Aformes
Απόψε δε μπορώ να κλείσω μάτιτο φως της θύμησής σου με ξυπνάΑπόψε δε χωράω στο κρεβάτιΑπόψε δε χωράω πουθενά
Πετάγομαι ιδρωμένος, την κουβέρτα πετάωέχω ξυπνήσει, μα ακόμα παραμιλάωστον ύπνο μου απόψε νομίζω πάλι σ' είδακαι έλεγα πως τέλειωσε ετούτη η παρτίδαΦταίω εγώ που δε σου χάλασα χατίριξεβιδώνω το καπάκι, γεμίζω το ποτήριΟυίσκι, τεκίλα, ρούμι, βότκα, μπίρεςεκτός απ' την ψυχή μου, πες μου τι άλλο μου πήρεςΜα κατάφερα απλά, με μια τρύπα στο στομάχινα κερδίσω εγώ τον πόλεμο, εσύ απλά τη μάχηΝα ξεχάσω αυτά που έδωσα, κι αυτά που πήρα πίσωνα με κοιτάω όταν ξυρίζομαι και να θέλω να με φτύσωΜα το ξεπέρασα κι αυτό, έσπασα τον καθρέφτηέμεινα λίγο αξύριστος και σαν πολύ σου πέφτειέτσι ελευθερώθηκα και πάει να μου στρίψεινα μουρμουράω ένα ρυθμό που το μυαλό μου έχει στύψειΔε μπορώ να θυμηθώ, μα μου θυμίζει κάτιτι διάολο είναι αυτό, το γαμημένο το κομμάτι;
Απόψε δε μπορώ να κλείσω μάτιτο φως της θύμησής σου με ξυπνάΑπόψε δε χωράω στο κρεβάτιΑπόψε δε χωράω πουθενά
Τρελός είμαι για σένα και ακόμα υποφέρωλέω ότι σε ξέχασα, μα δε ξέχασα, το ξέρωνιώθω λίγο βλάκας, κοροϊδεύω τον εαυτό μουανάβω ένα τσιγάρο και πίνω το ποτό μουαχώριστοι θα μείνουμε μου έλεγες παλιάμα τώρα έγινες καπνός και εγώ έγινα σκιάΒαρέθηκες μου είπες, πως ήταν όλα ίδιααυτό δεν ήταν χτύπημα, ήταν κλωτσιά στ' αρχίδιαδε πόνεσε στην αρχή, όσο πονάει τώρατο βλέμμα σου σε πρόδωσε, δεν έβλεπες την ώρανα σέρνομαι στο πάτωμα, να σφίγγομαι απ' τον πόνοαν αυτό ζητάς αγάπη μου, αυτό θα πάρεις μόνοΜα ό,τι κι ό,τι και να λες και ό,τι και να κάνειςαφού είσαι τώρα μακριά, στ' αρχίδια μου, με πιάνεις;Το είπες κι εσύ μόνη σου, τι άλλο πια μας μένει;Καλή ώρα που είσαι μακριά, μακριά κι αγαπημένοιδε μου χρωστάς, δε σου χρωστώ μικρό μου αγγελούδιμα τι διάολο επιμένει, ετούτο το τραγούδι
Απόψε δε μπορώ να κλείσω μάτιτο φως τς θύμησής σου με ξυπνάΑπόψε δε χωράω στο κρεβάτιΑπόψε δε χωράω πουθενά