William Shakespeare "Hamlet's Soliloquy" paroles

Traduction vers:eleoes

Hamlet's Soliloquy

Act III, scene 1

Ophelia is on stage but unnoticed by Hamlet,as he enters.

To be, or not to be,1 that is the question:Whether 'tis nobler in the mind to sufferThe slings and arrows of outrageous fortune,Or to take arms against a sea of troubles2And by opposing end them. To die: to sleep.No more; and by a sleep to say we endThe heart-ache and the thousand natural shocksThat flesh is heir to: 'tis a consummationDevoutly to be wish'd. To die: to sleep.To sleep? Perchance to dream. Ay, there's the rub;3For in that sleep of death what dreams may come,When we have shuffled off4 this mortal coil,5Must give us pause.6 There's the respect7That makes calamity of so long life;8For who would bear the whips and scorns of time,Th' oppressor's wrong, the proud man's contumely,9The pangs of dispriz'd10 love, the law's delay,The insolence of office,11 and the spurns12That patient merit of th' unworthy takes,13When he himself might his quietus14 makeWith a bare bodkin?15 Who would fardels16 bear,To grunt and sweat under a weary life,But that the dread of something after death,The undiscover'd country from whose bourn17No traveller returns,18 puzzles19 the will,And makes us rather bear those ills we haveThan fly to others that we know not of?Thus conscience20 does make cowards of us all,And thus the native hue21 of resolutionIs sicklied o'er with the pale cast22 of thought,And enterprises of great pitch and moment23With this regard7 their currents24 turn awry,And lose the name of action.—Soft you now!The fair Ophelia! Nymph, in thy orisons25Be all my sins remember'd.

Ο μονόλογος του Άμλετ

3η πράξη 1η σκηνή

Η Οφηλία βρίσκεται πάνω στην σκηνή αλλά απαρατήρητη από τον Άμλετ, καθώς αυτός εισέρχεται.

Να ’ναι κανείς ή να μην είναι, — αυτό είν’ το ζήτημα·τι ’ναι στο πνεύμα ανώτερο, να υποφέρειςπετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ήνα παίρνεις τα όπλα ενάντια σ’ ένα πέλαο βάσανακι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος; Θάνατος, —ύπνος, και τίποτ’ άλλο· κι αν με αυτόν τον ύπνοπαύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιεςλαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας,είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο.Θάνατος· — ύπνος· — ύπνος, ίσως όνειρα! ε,εδώ είναι ο κόμπος· τι σ’ αυτόν τον ύπνο του θανάτουτι όνειρα θα ’ρθουν, όταν θα ’χουμε πετάξει τούτοτο σαρκοκάβουρο; αυτό μας κόβει· τούτη η έγνοιακάνει τη δυστυχία να ζει τόσο πολύ·γιατί ποιος θα δεχότανε ντροπές και χάλιατης ηλικίας, τ’ άδικο απ’ τον δυνατόν,τον εξευτελισμό απ’ τον φαντασμένον,τον πόνο από την περιφρονημένη αγάπη,την άργητα του νόμου, τους τραμπουκισμούςτης εξουσίας και τις κλωτσιές που η ταπεινήη αξία τρώει απ’ τον ανάξιο, αν μπορούσενα έδινε μόνος του κανείς στον εαυτό τουτη λύτρωση μ’ ένα μαχαίρι; Ποιος θα το ’θέλενα φέρνει ευθύνες, να γρυλίζει και να ιδρώνειαπό το βάρος της ζωής, αν η τρομάραμην είναι κάτι μετά θάνατον, στον κόσμοτον άλλο, απ’ όπου δε γυρίζει ταξιδιώτης,δε σάστιζε τη θέληση και δε μας έκανενα προτιμάμε να τραβάμε αυτά τα βάσαναπαρά να πάμε σε άλλα που δεν τα γνωρίζουμε;Έτσι η συνείδηση μας κάνεις όλους δειλούςκι έτσι το φυσικό το χρώμα της απόφασηςξασπρίζει με τ’ ωχρό φκιασίδωμα της σκέψηςκι είναι προσπάθειες πνοής μεγάλης κι ευκαιρίαςπου με την έγνοια αυτή ξεκόβεται η ορμή τουςκαι χάνουν το όνομα της πράξης.

Ici on peut trouver les paroles de la chanson Hamlet's Soliloquy de William Shakespeare. Ou les paroles du poème Hamlet's Soliloquy. William Shakespeare Hamlet's Soliloquy texte. Peut également être connu par son titre Hamlets Soliloquy (William Shakespeare) texte.