Mimo, że lipiec, sople z ust zwisają miZnów przywitałeś wiadrem z lodemZdusiłeś ogień choć się jeszcze trochę tliłSpalam się każdego dnia przy Tobie
W szparkę ust włożę kluczNiech się cisza stanieW szafce nóż chętny jużGotów na rozstanie
Myślałam, że przeczekamTen arktyczny chłódPod ciepłym kocem skulę kościPod biegunowym kołem czaję się jak tchórzSzukając wektora miłości
W szparkę ust włożę kluczNiech się cisza stanieW szafce nóż chętny jużGotów na rozstanie
Bien qu'on soit en Juillet, des stalactites pendent de ma boucheTu m'as de nouveau accueilli avec un seau à glaceTu as étouffé le feu bien qu'il couvât encore un peuJe brûle chaque jour près de toi
Je met la clé dans le trou de ma boucheQue le silence se fasseDans l'armoire le couteau est déjà promptPrêt à la séparation
Je pensais attendreLa fin de ce froid arctiqueSous la chaude couverture je recroquevillerai mes osJe suis aux aguets sous le cercle polaire comme un lâcheÀ la recherche du vecteur de l'amour
Je met la clé dans le trou de ma boucheQue le silence se fasseDans l'armoire le couteau est déjà promptPrêt à la séparation