Lohagos Erotas (Λοχαγός Έρωτας)
Έκανε κρύο και με κέρασε κονιάκπριν αρνηθώ το 'πια και μου 'καψε τη γλώσσαάραγε πόσα είχα στο νου μου να του πωδεν είπα τίποτα, δεν είπα τίποτακάθε παράθυρο ανάσαινε ψυχράτ'άδειο δωμάτιο το ζέσταινε μια φλόγακι όταν τα λόγια μου σωθήκαν ξαφνικάήρθαν τ'ανείπωτα, ήρθαν τ'ανείπωτα
κι αυτός μ'αγκάλιασεμε φίλησε με κοίταξεκαι μίλησε
Να με λες λοχαγό έρωτα να στέκεσαι μπροστά μου προσοχήνα σκύβεις το κεφάλι να υψώνεις τη ψυχήπριν ξεχυθώ στη μάχη να λες μια προσευχήνα ορκίζεσαι στης μάνας την ευχήστο σπίτι και το κτήμα σε ονόματα, πατρίδες και σταυρούς
Και στους ωραίους λοχαγούς κυρίως σ'αυτούςγιατί όταν χάνονται αυτοί είναι το κρίμαγιατί όταν χάνονται αυτοί είναι το κρίμα
Έπεσ' η νύχτα και τον πήρε μακρυάτ'άδειο δωμάτιο βυθίστηκε στο κρύοάραγε πόσα είχα στο νου μου να του πωδεν είπα τίποτα, δεν είπα τίποταμονάχα αντίο