Anthropos tou kosmou | Άνθρωπος Του Κόσμου
Καθόσουν σκεφτικόςείχες κλειστό το φωςστα χείλη ένα τσιγάρο.Σαν πλοίο φορτηγόπου βγαίνει με οδηγόένα σβησμένο φάρο.
Μια σκέψη σου κρυφήσου αλλάζει τη μορφήκαι μοιάζεις πια με ξένο.Και χάνομαι κι εγώπου χρόνια σ’ εξηγώκαι σε καταλαβαίνω.
Ήσουν άνθρωπος του κόσμουόλη η γη δικό σου κτήμαΌμως άνθρωπος δικός μουδεν υπήρξες κι είναι κρίμα.
Ούτε μια στιγμή δικός μου.
Καθόσουν σκεφτικόςσου άναψα το φωςκι ας το ‘χα νιώσει ήδη:Ετούτη σου η σιωπήσχοινί που ‘χει κοπείκαι γίνεται ταξίδι