Alexandras (Αλεξάνδρας)
Φτάσαμε στην Αλεξάνδρας ξημερώματανα γλιτώσεις τους αποχαιρετισμούςγύρω βρώμικα καφέ με ξένα ονόματαπροσκαλούνε μέσα τους περαστικούςμήπως θες κάτι να φας να σε κρατήσειμουσική στ' ακουστικά σου σιγανήαποφεύγεις έτσι όποιον σου μιλήσεισε ρωτάω κι ανεβάζεις τη φωνή
Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένητο αντίο, πάντα αντίο θα σημαίνει
Σ' ένα χάρτη με στυλό τραβάς το δρόμο σουκαι τσιγάρα στρίβεις για τη διαδρομήένας τρόπος να σκοτώσεις, λες, το χρόνο σουένας τρόπος να σκοτώσεις τη στιγμή
Και να γύριζες να δεις, τι θα 'χε γίνειαφού τίποτα δε διαρκεί στη μνήμη
Ένα τζιν μπουφάν φθαρμένο για το κρύοκι ένας σάκος που σε λίγο θα εκραγείμ' ένα σάλτο μπαίνεις μες στο λεωφορείοδε μ' αφήνεις τελευταία επιλογή...Έφευγες από Αλεξάνδρας τα χαράματαμ' ένα αρχαίο πούλμαν μπλε-πορτοκαλίνα μη δω το πρόσωπό σου μες στα κλάματαμε το χνώτο είχες θαμπώσει το γυαλί.
Και να σ' έβλεπα να κλαις, τι θα 'χε γίνειαφού ο χρόνος τελικά όλα τα σβήνει