Bob Dylan "Desolation Row" paroles

Traduction vers:arelesnlsrtr

Desolation Row

They're selling postcards of the hangingThey're painting the passports brownThe beauty parlor is filled with sailorsThe circus is in townHere comes the blind commissionerThey've got him in a tranceOne hand is tied to the tight-rope walkerThe other is in his pantsAnd the riot squad they're restlessThey need somewhere to goAs Lady and I look out tonightFrom Desolation Row

Cinderella, she seems so easy"It takes one to know one," she smilesAnd puts her hands in her back pocketsBette Davis styleAnd in comes Romeo, he's moaning"You Belong to Me I Believe"And someone says, "You're in the wrong place my friendYou better leave"And the only sound that's leftAfter the ambulances goIs Cinderella sweeping upOn Desolation Row

Now the moon is almost hiddenThe stars are beginning to hideThe fortune-telling ladyHas even taken all her things insideAll except for Cain and AbelAnd the hunchback of Notre DameEverybody is making loveOr else expecting rainAnd the Good Samaritan, he's dressingHe's getting ready for the showHe's going to the carnival tonightOn Desolation Row

Now Ophelia, she's 'neath the windowFor her I feel so afraidOn her twenty-second birthdayShe already is an old maidTo her, death is quite romanticShe wears an iron vestHer profession's her religionHer sin is her lifelessnessAnd though her eyes are fixed uponNoah's great rainbowShe spends her time peekingInto Desolation Row

Einstein, disguised as Robin HoodWith his memories in a trunkPassed this way an hour agoWith his friend, a jealous monkHe looked so immaculately frightfulAs he bummed a cigaretteThen he went off sniffing drainpipesAnd reciting the alphabetNow you would not think to look at himBut he was famous long agoFor playing the electric violinOn Desolation Row

Dr. Filth, he keeps his worldInside of a leather cupBut all his sexless patientsThey're trying to blow it upNow his nurse, some local loserShe's in charge of the cyanide holeAnd she also keeps the cards that read"Have Mercy on His Soul"They all play on penny-whistlesYou can hear them blowIf you lean your head out far enoughFrom Desolation Row

Across the street they've nailed the curtainsThey're getting ready for the feastThe Phantom of the OperaA perfect image of a priestThey're spoon-feeding CasanovaTo get him to feel more assuredThen they'll kill him with self-confidenceAfter poisoning him with wordsAnd the Phantom's shouting to skinny girls"Get Outa Here If You Don't KnowCasanova is just being punished for goingTo Desolation Row"

Now at midnight all the agentsAnd the superhuman crewCome out and round up everyoneThat knows more than they doThen they bring them to the factoryWhere the heart-attack machineIs strapped across their shouldersAnd then the keroseneIs brought down from the castlesBy insurance men who goCheck to see that nobody is escapingTo Desolation Row

Praise be to Nero's NeptuneThe Titanic sails at dawnAnd everybody's shouting"Which Side Are You On?"And Ezra Pound and T. S. EliotFighting in the captain's towerWhile calypso singers laugh at themAnd fishermen hold flowersBetween the windows of the seaWhere lovely mermaids flowAnd nobody has to think too muchAbout Desolation Row

Yes, I received your letter yesterdayAbout the time the doorknob brokeWhen you asked how I was doingWas that some kind of joke?All these people that you mentionYes, I know them, they're quite lameI had to rearrange their facesAnd give them all another nameRight now I can't read too goodDon't send me no more letters, noNot unless you mail themFrom Desolation Row

Γραμμή Απελπισίας

Πουλάνε επιστολές των κρεμάμενων,βάφουν καφέ τα διαβατήρια.Ο όμορφος διάλογος καταρρίπτεται από βωμολοχίες.Το τσίρκο έφθασε,καλώς τον τυφλό διοικητήπου τον έχουν σε καραντίνα.Ένα χέρι είναι δεμένο σε ένα σχοινοβάτη,το άλλο το έχει στη τσέπη του.Και η μονάδα καταστολών δεν εφησυχάζεται,χρειάζεται κάπου να πάει,όσο η δεσποινίς και εγώ απόψε ατενίζουμεαπό τη Γραμμή Απελπισίας.

Η Σταχτοπούτα δείχνει τόσο εύκολη"Χρειάζεται κάποιος να μάθεις κάποιον", χαμογελάκαι βάζει τα χέρια της στις κωλότσεπες τηςσε φάση Bette Davisκαι έρχεται ο Ρωμαίος, κραυγάζει:"Πιστεύω πως ανήκεις σε μένα."και κάποιος λέει: "Σε λάθος μέρος είσαι, ντε,καλύτερα να φύγεις".Και ο μόνος ήχος που μένει,μετά την έξοδο των ασθενοφόρων,είναι το βούρκωμα της Σταχτοπούταςστη Γραμμή Απελπισίας.

Τώρα η Σελήνη έχει σχεδόν κρυφθεί,τα αστέρια αρχίζουν να κρύβονται.Μέχρι και η μάντισσαέχει μεταφέρει μέσα της ό,τι έχει,όλα πλην του Κάιν και του Άβελκαι του Κουασιμόδου.Όλοι ερωτεύονταιή προσμένουν τη βροχή.Και ο καλός Σαμαρείτης ντύνεται,προετοιμάζεται για την παράσταση.Θα πάει στο πανηγύρι απόψε,στη Γραμμή Απελπισίας.

Τώρα, η Οφηλία είναι κοντά στο παράθυρο.Νιώθω ότι τρομοκρατούμαι για την τύχη της.Στα εικοστά δεύτερα γενέθλιά της,είναι ήδη μια γεροντοκόρη.Γι'αυτήν ο θάνατος είναι λίγο ρομαντικός.Φορά ένα ατσάλινο γιλέκο,το επάγγελμά της είναι το θρήσκευμά της,η αμαρτία της είναι η απαισιοδοξία της.Μολονότι τα μάτια της έχουν καρφωθείστο μέγα ουράνιο τόξο του Νώε,αυτή περνά το χρόνο της ατενίζουσατη Γραμμή Απελπισίας.

Ο Άινστάιν, μεταμφιεσμένος ως Ρομπέν των Δασών,με τις μνήμες του αποθηκευμένες,πέρασε έτσι πριν μια ώραμε το φίλο του, ένα ζηλιάρη μοναχό.Έδειχνε τόσο αθεράπευτα τρομοκρατημένοςκαθώς κάπνιζε ένα τσιγάρο.Τότε, έφυγε να εισπνεύσει τη μυρωδιά των αγωγώνκαι να απαγγείλει την αλφάβητο.Τώρα, δεν θα σκεπτόσαστε να τον κοιτάξετε,αλλά αυτός ήταν προ πολλού διάσημοςεπειδή έπαιζε ηλεκτρικό βιολίστη Γραμμή Απελπισίας.

Ο Δρ. Βρώμας κρατά τον κόσμο τουμέσα σ'ένα δερμάτινο ποτήρι,όμως όλοι οι ερμαφρόδιτοι ασθενείς τουπροσπαθούν να τον καταστρέψουν.Τώρα, η νοσοκόμα του, καμιά απόκληρη,αναλαμβάνει την κυανοφόρα τρύπακαι επίσης διατηρεί τις κάρτες που λέγουν:"Ευλογημένη η ψυχή του".Όλοι κάπως κρούουν τον κώδωνα του κινδύνουκαι εσύ μπορείς να τους ακούσειςαν παρεκκλίνεις κατά πολύαπό τη Γραμμή Απελπισίας.

Κατά μήκος του δρόμου, σφράγισαν τις κουρτίνες.Προετοιμάζονται για τη γιορτή,το Φάντασμα της Όπερας,μια τέλεια εικόνα ενός ιερέα.Θωπεύουν τον Καζανόβαγια να τον εφησυχάσουνκαι έπειτα θα τον σκοτώσουν με αυτοπεποίθησηαφού τον δηλητηριάσουν με λέξειςκαι το Φάντασμα ουρλιάξει στις κοκαλιάρες:"Φύγετε από εδώ εάν δεν ξέρετεότι ο Καζανόβα απλώς τιμωρείται που διέβητη Γραμμή Απελπισίας."

Τώρα, κατά τα μεσάνυχτα, όλοι οι πράκτορεςκαι το υπεράνθρωπο επιτελείοεξέρχονται και περισυλλέγουν κάθε άνθρωποπου γνωρίζει περισσότερα από αυτούς.Έπειτα, τους μεταφέρουν στο εργοστάσιοόπου η προσβλητική για την καρδιά μηχανήσυμπιέζει τους ώμους τουςκαι τότε η κηροζίνηκατέρχεται από τα κάστρααπό ασφαλιστές που πηγαίνουννα ελέγξουν ότι κανείς δεν θα αποδράσειαπό τη Γραμμή Απελπισίας.

Ευλογημένος ο Ποσειδών του Νέρωνος.Ο Τιτανικός αποπλέει την αυγήκαι οι πάντες ουρλιάζουν:"Εσύ με ποιανού το μέρος είσαι ;"Και οι Ezra Pound and T. S. Eliotδιαπληκτίζονται στον θάλαμο του ναυάρχουενόσω οι Σειρήνες τους χλευάζουν.Και οι ψαράδες κρατούν λουλούδιαανάμεσα στα παραθύρια της θαλάσσης,όπου κολυμπούν όμορφες γοργόνεςκαι κανείς δεν οφείλει να σκεφθεί υπερβολικάτη Γραμμή Απελπισίας.

Ναι, έλαβα το γράμμα σου εχθές,κάπου τη στιγμή που το πόμολο χάλασε.Όταν με ρώτησες πώς είμαι,μήπως ήταν για να με κοροϊδέψεις ;Άπαντες οι αναφερόμενοι σου,ναι ξέρω, είναι κάπως στραβάδια.Έπρεπε να επανασχηματίσω τα πρόσωπά τουςκαι να τους παράσχω άλλη ταυτότητα.Αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ να διαβάσω πολύ καλά.Μη, σε παρακαλώ, μη μου στέλνεις άλλα γράμματα.Μη, εκτός κι αν τα ταχυδρομείςαπό τη Γραμμή Απελπισίας.

Ici on peut trouver les paroles de la chanson Desolation Row de Bob Dylan. Ou les paroles du poème Desolation Row. Bob Dylan Desolation Row texte.